Odżywianie się grzybów:
Grzyby nie posiadają chloroplastów, w związku z czym nie potrafią samodzielnie wytworzyć pokarmu. Są więc organizmami cudzożywnymi, które substancje organiczne czerpią z otoczenia. Pokarm pobierany jest przez wchłanianie. Produkowane przez grzyby enzymy trawiennie wydzielane są na zewnątrz grzybni, gdzie rozkładają materię organiczną do prostszych, przyswajalnych dla nich związków (np. cukrów prostych).
Zdecydowana większość grzybów jest saprofitami, co oznacza, że ich pokarmem są martwe szczątki organiczne. Część grzybów to pasożyty, które czerpią związki organiczne wprost z organizmów żywych (roślinnych, zwierzęcych lub grzybowych), przy czym nie dają od siebie nic w zamian. Niektóre grzyby pobierają pokarm z komórek samożywnych glonów, sinic i roślin, którym w zamian dają schronienie i wodę. Są więc symbiontami współżyjącymi z tymi organizmami.
Grzyby mogą współżyć z korzeniami niektórych roślin (zarówno zielnych jaki i drzew). W tym typie symbiozy (której przykładami są np. dąb i borowik, sosna i maślak oraz brzoza i koźlarz ) nazywany mikoryzą grzyb ułatwia roślinie pobieranie wody i związków mineralnych z gleby, sam zaś czerpie od niej związki organiczne. Czasami zależność ta może być tak duża, że nieobecność grzyba powoduje słaby rozwój a nawet śmierć rośliny. Mikoryza może być ektotroficzna (zewnętrzna), gdy strzępki grzyba penetrują przestwory międzykomórkowe korzenia lub endotroficzna (wewnętrzna), gdy wnikają do samych komórek.
Przykładem daleko posuniętej symbiozy jest porost, czyli wspólny organizm utworzony przez grzyba i glona. W poroście grzyb chroni swego partnera i zaopatruje go w wodę i związki mineralne, ale jednocześnie czerpie z niego związki organiczne i hamuje jego wzrost oraz rozmnażanie. Ta forma symbiozy nazywana została helotyzmem, czyli niewolnictwem gdyż grzyb odnosi tutaj znacznie większe korzyści niż jego współtowarzysz.
Oddychanie grzybów:
Energię niezbędną do życia grzyby uzyskują w wyniku tlenowego lub beztlenowego rozkładu związków organicznych pobranych ze środowiska zewnętrznego. Przeprowadzane przez drożdże oddychanie beztlenowe, nazywane też często fermentacją wykorzystywane jest przez ludzi na dużą skalę w przemyśle spożywczym.