Rada Państw Morza Bałtyckiego rozpoczęła działanie wiosną 1992 r. z inicjatywy Szwecji i Polski (pierwszym krokiem było przyjęcie Deklaracji Morza Bałtyckiego na konferencji w Ronneby w Szwecji w 1990). Sama Rada powstała w wyniku konferencji w Kopenhadze – udział miały w tym: Estonia, Dania, Polska, Szwecja, Litwa, Łotwa, Niemcy, Rosja, a od 1995 r. także Islandia.
Rada Państw Morza Bałtyckiego – struktura
1. okresowe spotkania premierów
2. spotkania ministrów spraw zagranicznych
3. Komitet Wyższych Urzędników – do jego zadań należy koordynacja bieżącej pracy Rady, w jego ramach funkcjonuje tzw. trójka, czyli obecny, poprzedni i przyszły przewodniczący
4. Komisarz ds. Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka oraz Osób Należących do Mniejszości (od 1994 r.)
5. Stały Sekretariat (od 1998 r., siedziba – Sztokholm)
6. grupy robocze – działające w ramach: wspierania instytucji demokratycznych, bezpieczeństwa atomowego i radiologicznego oraz współpracy gospodarczej. Działa także grupa zadaniowa ds. przestępczości zorganizowanej.
7. konferencje parlamentarne (od 1997 r.)
Warto zaznaczyć, że działanie Rady Państw Morza Bałtyckiego jest dość utrudnione ze względu na bardzo zróżnicowane interesy krajów członkowskich.
Uwaga – rady Państw Morza Bałtyckiego nie powinno się mylić z tzw. Radą Bałtycką, która jest organizacją zrzeszającą kraje bałtyckie – Litwę, Łotwę i Estonię.