mahajany mają siastry (komentarze).
W buddyzmie mahajany mniejszą rolę niż w thevaradzie odgrywa Ośmioraka Ścieżka. Wyznawcy bardziej koncentrują się na praktyce tzw. Sześciu Paramita. Należą do nich:
1) Paramita szczodrości (Dana-paramita)
2) Paramita dyscypliny, etycznego postępowania (Śila-paramita)
3) Paramita cierpliwości (Kszanti-paramita)
4) Paramita zapału, gorliwości, zdecydowanego wysiłku (Wirja-paramita)
5) Paramita medytacji (Djana-paramita)
6) Paramita mądrości (Pradźńaparamita)
Buddyzm mahajany dominuje w Azji Wschodniej i Środkowej – przede wszystkim w Tybecie i Japonii, Chinach, Korei, Wietnamie,Bhutanie, Nepalu, na Tajwanie.
Do mahajany zalicza się m.in. buddyzm chan/zen oraz buddyzm tybetański. Jest to najbardziej różnorodna droga, ze względu na największe rozpowszechnienie i łatwość asymilacji lokalnych tradycji.
Buddyzm wadżrajana
Buddyzm wadżrajana (z sanskrytu – Diamentowy Wóz) wyodrębnił się z nauk mahajany ok. II w. n.e. w Indiach. Jego cechą charakterystyczną są praktyki tantryczne i posługiwanie się modlitewnymi formułami – mantrami.
Buddyści tego nurtu wierzą, że wypowiadane mantry mają moc przemieniania świata i wywoływania szczególnych stanów umysłu. Owa moc pochodzi z faktu, iż siła kreacji wyraża się w wibracjach przestrzeni. Wyznawcy wadżrajany posługują się także mandalami oraz praktykują jogę. Buddyzm wadżrajana przejął od hinduizmu żeńskie bóstwa zwane Śakti oraz orgiastyczne formy kultu.
Droga, którą propaguje wadżrajana to tzw. sadhana – droga szybkiego wyzwolenia poprzez praktyki tantryczne. Zadaniem adepta w pierwszej kolejności jest rozpoznanie pierwotnej pustki w każdej rzeczy. W ten sposób przezwycięża on dualistyczne rozróżnienie na podmiot-przedmiot. To „zanurzenie się” w świat zjawiskowy, materialny ma wywołać doświadczenie tożsamości umysłu i wszechświata, a w konsekwencji przemianę negatywnych energii własnych (pożądania, nienawiści, dumy, chciwości itp.) w siły oświeconej mądrości. W ten sposób wyznawca staje się Buddą.
Praktyki tantryczne odbywają się pod okiem nauczyciela (lamy), który uważany jest za spadkobiercę autentycznej linii przekazu. Specyficznym dla wadżrajany typem mistrza jest mahasiddha – człowiek posiadający nadnaturalne zdolności, np. czytania w myślach, uzdrawiania, ingerowania w kształt karmy. Za takich tradycja uważa m.in. Nagardżunę, Milarepę, Naropę, Drugpę Kynleya.
W wadżrajanie pojawiła się nauka o hierarchicznie uporządkowanych Buddach. Szczególną rolę odgrywał spośród nich Budda zwany Diamentowym. Przypisywano mu nawet stworzenie świata.
Obecnie wadżrajana najbardziej utożsamiana jest z buddyzmem tybetańskim, gdzie praktykowana jest w szkołach ningma, sakja i kagju, gelug. Tybetańczycy używają częściej nazwy tantrajana lub droga sekretnej mantry.