i kulturalne – rabowano mieszkania aresztowanych osób, obiecywano zwolnienia bliskich w zamian za dużą sumę pieniędzy. Największa trwogą był groźby o wywiezieniu do obozów koncentracyjnych.
W czerwcu 1941 Niemcy rozpoczęli wojnę z Rosją, co wzbudziło nadzieje Polaków na wyzwolenie. Nadeszła wiadomość, że Niemcy zajęli Lwów, ale nie zniszczyli miasta. Pojawiły się także wieści o aresztowaniu profesorów Uniwersytetu Lwowskiego. Lanckorońska otrzymała gryps z nazwiskami 22 uczonych, których aresztowano. Kobieta pragnęła pomoc więźniom politycznym, dlatego zwróciła się do Rady Głównej Opiekuńczej o możliwość objęcia stanowiska referentki wydziału do spraw opieki nad tymi więźniami.
Rozdział III Objazdy po Generalnej Guberni (lipiec 1941 - marzec 1942)
Karolina uzyskała legitymację uprawniającą do anonimowego dożywiania więźniów na terenie Generalnej Guberni. Zaczęła od Tarnowa, a potem pomagała w Sanoku, Jaśle i Nowym Sączu. Kolejno organizowała dożywianie w Częstochowie i Piotrkowie Trybunalskim. Przypadkowo dowiedziała się, że istnieją więźniowie, którzy są w tak tragicznym stanie, że są na skraju śmierci głodowej.
We wrześniu kobieta udała się do Lwowa – tu dowiedziała się o