Rozdział I Lwów (22 września 1939 - 3 maja 1940)
Narracja rozpoczyna się w momencie wkroczenia do Lwowa Armii Czerwonej.
Był to czas szerzenia się komunistycznej propagandy, a mieszkańcy miasta z komunikatów radiowych dowiedzieli się, że Lwów stał się stolica Ukrainy należącej do Związku Radzieckiego. Rozpoczęły się wystąpienia o własności prywatne, pałac Gołuchowskich został zajęty - bolszewicy urządzili tam swoją centralę. Okupanci rabowali i niszczyli lwowskie mienie, rozpoczęły się pierwsze mordy na właścicielach ziemskich.
Opisane zostało spotkanie profesorów z sowieckimi władzami Lwowa, które miało miejsce 29 września. Podczas zebrania padły słowa o tym, że zadaniem uniwersytetu jest scalenie kultury polskiej i ukraińskiej. Padły również słowa o wykluczeniu z grona studentów tych, którzy należeli do burżuazji – polscy naukowcy ostro zaprotestowali. Pojawiły się wieści o aresztowaniu przez gestapo polskich profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz o niszczeniu polskiego dziedzictwa kulturalnego.
Życie uniwersyteckie we Lwowie toczyło się swoim życiem – na wykłady uczęszczali jednak słuchacze przysyłani przez władze. Pracownicy naukowi zobowiązani byli do wypełniania formularzy,