Marcel Proust, W poszukiwaniu straconego czasu – problematyka

Wydaje się, że zasadniczym celem postawionym sobie przez Marcela Prousta w powieści W poszukiwaniu straconego czasu, jest pogłębione studium nad świadomością człowieka, jego jaźnią. Główny jej bohater poszukuje sensu życia, odpowiedzi na wiecznie nurtujące go pytania z powodu wielu rozczarowań jakich doświadczył. Decyduje się na napisanie powieści (od dawna marzył o karierze literackiej) i to zdaje się być dla niego zbawcza decyzja. Literatura bowiem pomaga mu odzyskać utracone wspomnienia, a więc czas, który przeminął. Podczas procesu twórczego odkrywa prawdę o tym, że tak naprawdę rzeczywistość tworzy się w pamięci człowieka – dzięki niej człowiek w każdej chwili może określić samego siebie dzięki wspomnieniom, możliwym do przywołania w każdej chwili.

W powieści autor poddaje psychoanalizie wszystkie działania bohaterów. Dochodzi do wniosku, że tytułowy czas przemija tylko pozornie. Tak naprawdę możemy go odnaleźć w każdej chwili i nadać mu zupełnie nowe znaczenie.

Polecamy również:

  • Marcel Proust, W poszukiwaniu straconego czasu – opracowanie

    Powieść Marcela Prousta powstawała od 1909 roku – pisarz zdążył ukończyć ją na krótko przed swoją śmiercią w 1922. Jest to w zasadzie autobiograficzny cykl powieściowy Prousta składający się z siedmiu tomów. W ogólnym ujęciu można zaliczyć go do prozy psychologicznej. Więcej »

  • Marcel Proust, W poszukiwaniu straconego czasu – bohaterowie

    W samej treści powieści nie pojawia się nazwisko bohatera, a imię znajdziemy zaledwie w kilu miejscach – Marcel. Nie odnajdziemy również charakterystyki jego wyglądu, a życiorys jest dość zagmatwany. Jego charakter zmienia się w różnych częściach cyklu pod wpływem określonych wydarzeń, podobnie... Więcej »

Komentarze (0)
Wynik działania 3 + 2 =
Ostatnio komentowane
fajny przydatny tekst
• 2025-04-27 18:43:52
ale banalne
• 2025-04-09 16:07:25
Może być
• 2025-03-27 18:35:05
siema mega fajne
• 2025-03-22 08:47:31
dzięki
• 2025-03-10 15:14:41