Alicja ma czternaście lat. Od sześciu lat, czyli od rozwodu rodziców, mieszka z mamą. Czuje się zaniedbywana przez matkę, którą pochłania praca. Regularnie spotyka się z ojcem, ale nie akceptuje jego nowego związku. Mimo upływu lat nie może pogodzić się z rozstaniem rodziców. Jest bardzo samotna. Emocjonalnie związana z bratem mocno przeżywa jego chorobę. W szpitalu odwiedza go niemal codziennie, jest gotowa zostać dawcą, byle ocalić jego kruche istnienie. Pragnie ulżyć Fryderykowi w cierpieniu, dla niego przezwycięża lęk przed mówieniem o śmierci.
Początkowo sama nazywa siebie „Bardzo Rozpieszczoną Jedynaczką”. Kolejne bolesne doświadczenia sprawiają jednak, że dojrzewa. Przestaje koncentrować się na sobie, zaczyna dostrzegać problemy innych. Swoim bliskim okazuje wsparcie, nie jest obojętna na ich cierpienie.
Interesuje się przyrodą, którą chętnie fotografuje. Pasję tę zaszczepił w niej dziadek, ofiarując wnuczce swojego nikona. Był też pierwszym krytykiem jej prac. Jedna z nich – zdjęcie rannego kormorana – zdobyła wyróżnienie w konkursie. Wyrazem jej zainteresowań jest także udział w konkursie biologicznym.
Przyjaźni się z Sarą, której szczerze współczuje rodzinnych awantur. Słuchając zwierzeń koleżanki i widząc, że jej rodzice ułożyli sobie życie z nowymi partnerami, dochodzi wreszcie do wniosku, że rozwód czasem jest najlepszym z możliwych rozwiązań.
Zakochuje w Robercie. Wykazuje się olbrzymia dojrzałością, dostrzegając w biednym chłopcu mądrego, wartościowego człowieka. Wspiera go, dzieli jego radość z odniesionych sukcesów. Uczucie, które ich łączy, jest dla Alicji odskocznią od codziennych trosk.
Robert Puchała pochodzi z Kruszyny. Po śmierci matki jego ojciec, zdolny weterynarz, popadł w alkoholizm. Zdany tylko na siebie chłopiec szybko wydoroślał. Jest samodzielny i pracowity. Od lat pomaga dziadkom Alicji w pracach gospodarczych. Wakacje spędza w Niemczech na plantacji ogórków, ponieważ potrzebuje pieniędzy na dalszą edukację.
To niezwykle utalentowany skrzypek. Jego koncerty zyskują uznanie słuchaczy. Zwycięża w konkursie muzycznym, dzięki czemu może wyjechać do Niemiec. Nauka w liceum muzycznym jest możliwa dzięki przyznanemu stypendium.
Ten zielonooki, szczupły młodzieniec jest niezwykle przystojny. Ma śniadą cerę i dość długie włosy. W parze z urodą idą zalety charakteru. Robert jest bowiem wrażliwy, rozsądny i odpowiedzialny. Potrafi szczerze mówić o swoich uczuciach, czym ujmuje zakochaną w nim Alicję.
Sara to szkolna przyjaciółka Alicji. Jest energiczną, pewną siebie, bezpośrednią dziewczyną. Klaudia mówi o niej – pyskata. Swoją odwagą i ciekawością świata imponuje Alicji. Zauroczenie Borysem sprawia, że na jakiś czas oddala się od przyjaciółki, potrafi jednak wyciągnąć rękę na zgodę.
Nieciekawie przedstawia się sytuacja rodzinna Sary. Zazdrości Alicji rozwiedzionych rodziców. Często skarży się na awantury w domu, w które rodzice włączają młodsze rodzeństwo. Martwi się o siebie i swoich najbliższych. W związku z trudną sytuacją finansową rodziny od dwóch lat w miesiącach wakacyjnych pracuje na bazarze, sprzedając warzywa.
Mileccy to ukochani dziadkowie Alicji ze strony mamy. Mieszkają w Kruszynie, wnuczka spędza u nich wakacje i ferie zimowe. To ludzie bardzo serdeczni, przyjaźni, wrażliwi. Troszczą się o Alicję, pomagają uporać z trudną sytuacją domową. Czuła i energiczna babcia bacznie obserwuje dziewczynkę, służy jej radą, pociesza. Dziadek, emerytowany adwokat, rozbudza w niej fotograficzną pasję. Przez żonę czule nazywany jest narcyzem. Pomaga sąsiadom w sprawach sądowych. Oboje okazują Alicji wiele miłości, sprawiając, że ich dom staje się miejscem najdroższym sercu dziewczynki.
Mama Alicji jest znawczynią i popularyzatorką literatury szwedzkiej. Specjalizuje się w twórczości Astrid Lindgren, w związku z czym często wyjeżdża do Szwecji. Pracuje nad obszerną biografią pisarki, której nadaje tytuł „Jak zakwitła Lipowa Gałąź”.
Przed problemami osobistymi ucieka w pracę, co skutkuje oddaleniem się od córki. Przyznaje, że decyzja o rozwodzie była jej inicjatywą. Miała nadzieję, że rozstanie z mężem przyniesie jej spokój. Jest jednak nieszczęśliwa, zagubiona i samotna. Mocno przeżywa przyjaźń córki z nową partnerką męża. Tłumi emocje, udając obojętność. Wreszcie wybucha i szczerze wyznaje córce swoje obawy. Odzyskuje w końcu radość życia – odnawia relacje z córką, kończy biografię Astrid Lindgren, zakochuje z wzajemnością w redakcyjnym koledze.
Ojciec Alicji jest szefem wydawnictwa i, jak była żona, zajmuje się literaturą szwedzką, ale dla dorosłych. Po rozwodzie wyprowadza się z domu, utrzymuje jednak z córką stały kontakt. Z matką Alicji pozostaje w przyjacielskich relacjach nawet wtedy, gdy żeni się z Klaudią. Owocem drugiego małżeństwa jest Fryderyk. Ten pewny siebie, energiczny mężczyzna nie potrafi poradzić sobie z chorobą syna. Ilekroć sytuacja go przerasta, salwuje się ucieczką. Sam o sobie mówi – tchórz. Cierpienie dziecka sprawia, że zamyka się w sobie, starzeje w oczach.
Klaudia to kobieta wyjątkowo atrakcyjna, przez Alicję złośliwie określana mianem „Miss Lata”. Zajmuje się produkcją filmów dokumentalnych. Zachowuje się naturalnie, swobodnie, czasem sprawia wrażenie obojętnej. Początkowo nie zyskuje sympatii Alicji. Z czasem jednak dziewczyna dostrzega w niej bratnią duszę – osobę, która potrafi uważnie słuchać i jest wrażliwa na potrzeby innych.
Choroba syna powoduje, że Klaudia stopniowo traci energię i radość życia. Jego śmierć nie załamuje jej jednak. Jest bowiem osobą silną i wytrwałą. Utrata dziecka skłania ją do realizacji filmu poświęconego hospicjom dziecięcym. Obraz zdobywa uznanie krytyków.
Fryderyk ma cztery lata. To brat Alicji, syn ojca i Klaudii. Siostra pieszczotliwie nazywa go Jaszczurką, ponieważ w dniu, gdy dowiedziała się, że przyjdzie na świat, otrzymała od ojca w prezencie wisiorek z tym zwierzątkiem.
Jest chłopcem wesołym, energicznym, żywym i ciekawym świata. Ma bujną wyobraźnię, cechuje go także dociekliwość – bliskich potrafi zasypywać pytaniami. Choroba stopniowo odbiera mu siły, skłania do zainteresowania się tematem śmierci. Okazuje się odpowiedzialnym właścicielem pozłacanej rybki, o którą dba z wielką troską. Kocha siostrę z całego serca, ufa jej i powierza swoje dziecięce sekrety.
Pozostali bohaterowie
Zuza – wolontariuszka, która tłumaczy Alicji, jak ważna jest rozmowa z Fryderykiem o śmierci; boleśnie doświadczona przez los – sama straciła brata – wspiera dziewczynę w trudnych chwilach, jest także towarzyszką zabaw przebywającego w szpitalu chłopca; to osoba wrażliwa, ciepła, serdeczna.
Dorota – szkolna koleżanka Alicji, nielubiana przez dziewczęta ze względu na pyszałkowatość; zapada na anoreksję; okazuje wdzięczność Alicji za to, że podjęła w klasie temat zaburzeń łaknienia.
Borys – znajomy Alicji, przez chwilę chłopak Sary; młodzieniec bardzo pewny siebie, nonszalancki; na organizowanej przez niego prywatce zaproszeni goście piją alkohol i zażywają narkotyki.
Symbioza – nauczycielka biologii w szkole Alicji, osoba wrażliwa na problemy swoich uczniów – z myślą o Dorocie inicjuje klasową dyskusję o anoreksji; cierpiącej Alicji nie szczędzi słów otuchy, uczestniczy też w pogrzebie Fryderyka.
Panna Fryzunia – ośmioletnia krowa mleczna „adoptowana” przez dziadków Alicji, towarzyszka jej wakacyjnych spacerów, zwierzę niezwykle urodziwe, towarzyskie, traktowane przez państwa Mileckich jak domowy pupil.