Geneza i gatunek
Jest to rozprawa filozoficzna autorstwa Erazma z Rotterdamu, napisana w 1509 roku. W pewnym sensie utwór stanowi satyrę na społeczeństwo epoki renesansu. Dzieło zajęło szczególne miejsce w twórczości filozofa. Pierwszy raz wydrukowana została w 1511 roku, a w kolejnych latach była wielokrotnie wznawiana. Była niezwykle poczytna – za życia autora pojawiły się aż 43 wydania tekstu.
Założenia i problematyka
Przewodnią myślą Pochwały głupoty była dość odważna krytyka zastanego porządku społecznego panującego w XV wieku. Autor odważył się na wykorzystanie elementów satyry i ironii by ośmieszyć bolączki ówczesnego życia i niedomagania systemowe. Erazm był szczególnie wyczulony na ten aspekt życia zbiorowego, a treść jego utworu oparta jest na wnikliwych obserwacjach i rzetelnych wnioskach.
Erazm z Rotterdamu ukazuje głupotę jako źródło wszelkiej szczęśliwości i odważa się porównać ją z mądrością, która z kolei jest powodem ludzkich cierpień poprzez swoją powagę. Poprzez odwrócenie znaczenia podstawowych wartości, autor przedstawia czytelnikowi prawdę o uniwersalnych, ponadczasowych prawach rządzących naturą człowieka.
Narrator
Niezwykle ciekawym posunięciem filozofa było ustanowienie