Geneza
Dzieło wyrosło w tradycji światopoglądowej samego Juliusza Kadena-Bandrowskiego. Był piłsudczykiem z przekonania, podobnie jak wielu mu współczesnych był w szkole Legionów, gdzie awansował nawet do stopnia kapitana. W swojej twórczości wielokrotnie nawiązywał do sprawowanej przez siebie funkcji adiutanta Józefa Piłsudskiego. Piłsudczyków napisał i wydał w 1915 roku (6 sierpnia) i w ten sposób wprowadził to określenie w obieg powszechny. Książka stanowi zbiór szkiców literackich, dotyczący zwolenników działań politycznych Józefa Piłsudskiego.
Tematyka
Podobnie jak inne utwory prozaiczne pisarza (reportaże, opowiadania czy listy), Piłsudczycy mają cele werbunkowe. Autor przedstawia tam portrety i postawy ludzi należących do I Brygady Legionów Polskich. W szkicach znajdziemy opis zarówno ideologii wyznawanej przez krąg zwolenników Marszałka, jak i relacje z różnorodnych, obozowych zwyczajów i wydarzeń m.in. imienin komendanta czy codziennego gospodarowania zasobami. Wśród portretów stworzonych przez Bandrowskiego znajdziemy kapitana Śniadowskiego, kapitana Brzozę, doktora Kukiela, Grudzińskiego i Fleszara i innych. W pewnym sensie Juliusza Kadena-Bandrowskiego można uznać za współtwórcę legendy legionowej.
Piłsudczycy
Do grona ludzi tak określanych należeli ochotnicy, u których silnie rozwinięte było uczucie patriotyczne, a którzy uważali Marszałka za swój największy autorytet. W II Rzeczpospolitej mianem tym nazywano jeszcze szerszy krąg zwolenników Piłsudskiego. Współcześnie Piłsudczykiem jest osoba kontynuująca tradycję ruchów społecznościowych sprzed okresu wojennej Polski. Taka osoba uznaje zasługi wodza, a także w swoich działaniach i myślach nawiązuje do jego myśli politycznej.