Informacje ogólne
„Sanatorium pod klepsydrą” to zbiór trzynastu opowiadań, których czas i miejsce akcji mają charakter niedookreślony. Wiadomo, że są to lata dwudziestolecia międzywojennego, na co wskazują niektóre rekwizyty pojawiające się w tekście. Jednocześnie mamy tu do czynienia z czasem mitycznym i baśniowym, a akcja opowiadań rozgrywa się na pograniczu snu i jawy. Bohaterem i jednocześnie narratorem opowiadań jest chłopiec, a jednocześnie emeryt, który musi zmierzyć się ze wspomnieniami z dzieciństwa. Z jednej strony powraca więc do magicznego i kolorowego raju, z drugiej natomiast przypomina sobie dzieje powolnej degradacji własnej rodziny, śmierci ojca i likwidacji prowadzonego przez niego sklepu.
Interpretacja
„Sanatorium pod klepsydrą” to przykład prozy awangardowej, której estetykę określają takie kategorie, jak surrealizm, oniryzm, realizm magiczny i baśniowość. Świat przedstawiony opowiadań ma charakter niejednoznaczny, wydarzenia rozgrywają się niejako na pograniczu jawy i snu. Fakty z dzieciństwa Brunona Schulza zostają tu przetworzone przez kreacyjną wyobraźnię twórcy.
Czasoprzestrzeń ma charakter palimpsestowy, pod powierzchnią zwyczajnych wydarzeń i postaci kryją