Geneza
Przypowieść o dobrym Pasterzu znalazła się w Nowym Testamencie, w Ewangelii świętego Jana. Jezus opowiada ją swoim uczniom, a następnie na ich prośbę, wyjaśnia im sens historii.
Czas i miejsce akcji
Czasoprzestrzeń została w przypowieści nakreślona bardzo ogólnie. Głównym miejscem wydarzeń jest owczarnia i hala, na którą Pasterz wyprowadza owce.
Interpretacja
Przypowieść należy interpretować alegorycznie, mesjanistycznie i eschatologicznie. Dobry Pasterz to oczywiście sam Jezus Chrystus, który nawiązuje w opowiadanej historii do księgi proroka Ezechiela, gdzie pojawia się zapowiedź przyjścia pasterza ludu Izraela, czyli Mesjasza. Przypowieść posiada wyraźne cechy mesjańskie: Pasterz ma ocalić owce przed wilkiem, oddać swoje życie, a następnie ma je odzyskać. Jest to zatem proroctwo męczeńskiej śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, które w doktrynie chrześcijańskiej posiadają wymiar zbawczy (eschatologia).
Ważne są również inne szczegóły historii. Pasterz zostaje przeciwstawiony najemnikom i złodziejom próbującym podstępem wykraść owce. Podkreśla się w ten sposób, że to Jezus jest jedynym prawdziwym Mesjaszem. Istotny jest także obraz bramy, przez jaką Pasterz wchodzi do owczarni. Chrystus tłumaczy ten element następująco:
Ja jestem bramą owiec. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę.
Brama jest symbolem wejścia do rzeczywistości świętej, przedostanie się do „królestwa niebieskiego” może się odbyć jedynie za sprawą ofiary Jezusa. Ponadto w przypowieści znajduje się zapowiedź nawrócenia innych narodów, tak że „nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz”. Oznacza to powstanie jednego Kościoła, o charakterze powszechnym, w którym znajdą się zarówno Żydzi, jak i inne nacje. Można też w przypowieści o dobrym Pasterzu widzieć wzór osobowy idealnego przywódcy, który w chwili próby nie opuszcza swojego narodu, ale jest gotów oddać za niego życie.