Geneza
„Król Edyp” powstał między 430 a 425 r. p. n. e. Sofokles oparł swoją tragedię na micie rodu Labdakidów. Motywem przewodnim opowieści była klątwa ciążąca na tebańskim klanie, która stała się przyczyną nieszczęść Edypa i jego dzieci.
Czas akcji i miejsce akcji
Akcja tragedii toczy się w ciągu 24 godzin, czyli obejmuje jeden dzień. Taka konstrukcja czasu wynika z przestrzegania zasady trzech jedności i zasady mimesis. Ta ostatnia zakładała, że aby dzieło dramatyczne wiernie odzwierciedlało rzeczywistość, przedstawienie musi odbywać się w czasie rzeczywistym: niejako „teraz”.
Miejscem akcji są Teby, a dokładnie teren przed pałacem królewskim. Wydarzeń rozgrywających się równocześnie w innych miejscach nie przedstawia się na scenie, ale zostają one zrelacjonowane przez bohaterów lub posłańców. Kreon opowiada o wyroczni delfickiej, Posłaniec przynosi wieść o śmierci Polybosa (przybranego ojca Edypa), zaś o samobójstwie Jokasty informuje posłaniec domowy. Tragedia zachowuje zatem zasadę jedności miejsca.