Wanda Gąsowska
Wanda, nazywana przez swego stryja „kozą”, to młoda uczennica gimnazjum, zamieszkująca wraz z rodziną dworek w Bejgołach. Wanda przybywa do stryja z prośbą o pomoc i przekonuje Adasia, by odwiedził jej rodzinny dom. Chłopiec zgadza się przekonany nie tyle zagadką, co niezwykłą urodą dziewczyny (fiołkowe oczy). Wanda stara się pomóc w rozwiązaniu zagadki, proponuje sprawdzenie dokumentów znajdujących się na strychu. Po ogłuszeniu Adasia przez złodzieja, samodzielnie przynosi rannego do domu. Z biegiem czasu panna Gąsowska zakochuje się w „detektywie” z wzajemnością.
Iwo Gąsowski
Brat Pawła, ojciec Wandy. Właściciel podupadającego majątku. Z zamiłowania matematyk, pracujący całe życie nad opracowaniem jakiejś genialnej, matematycznej teorii. Pasja Gąsowskiego przesłania mu cały świat. Mężczyzna nie zauważa coraz trudniejszej sytuacji swojej rodziny, ignoruje uwagi brata i lekceważy komornika. Pod wpływem profesora, który ostrzega go przed utratą domu i rodziny, zmienia swoje postępowanie.
Ewa Gąsowska
Matka Wandy. Dobra, serdeczna i gościnna kobieta. Pani Gąsowska jest wiecznie schorowana i przemęczona (do czego przyczynia się między innymi jej mąż – wiecznie zajęty pracą nad swoimi teoriami). Stara się samodzielnie zadbać o los rodziny, ale jej starania okazują się niewystarczające. Docenia pomoc szwagra, który płaci komornikowi za rezygnację z przejęcia domu.
Francuz
Mężczyzna, który odnajduje przypadkiem list chorego de Beriera i postanawia samodzielnie przejąć ukryte w dworku skarby. Początkowo podaje się za pisarza, ale ugoszczony przez Gąsowskich interesuje się jedynie drzwiami dworku. Gdy rodzina odmawia sprzedaży domu, wynajmuje bandę opryszków. Ci, wykrywając możliwość wzbogacenia się, związują swego zleceniodawcę i wrzucają go do lochu. Więzień zostaje uwolniony dzięki interwencji Adasia (krzyki chłopca zwracają uwagę obozujących w pobliżu domku harcerzy). Po rekonwalescencji na plebani księdza Kazuro, Francuz wyjeżdża, zostawiając swemu opiekunowi sowite wynagrodzenie. W rozmowie z Adasiem mężczyzna przyznaje, że żałuje swojej decyzji i rezygnuje z poszukiwań skarbu, który do niego nie należy.
Kamil de Berier
Starszy oficer biorący udział w wyprawie Napoleona na Moskwę. Ucieka podczas powrotu armii (1813) i wraz z młodszym towarzyszem niedoli trafia do majątku w Bejgołach, gdzie otrzymuje pomoc. Rodzina umieszcza żołnierzy w domku ogrodnika. Po śmierci pani domu, oficer zajmuje bawialnię. Przed śmiercią pisze list do brata, w którym zaszyfrowuje wiadomość o łupie wojennym, ukrytym w dworku. List, zabrany przez młodszego towarzysza, trafia po ponad stu latach w ręce anonimowego Francuza, który postanawia odnaleźć skarb.
Staszek Burski
Kolega Adasia ze szkolnej ławy, znany z wyjątkowo niezdarnego pisma. Po zaginięciu pióra Jasińskiego, Cisowski odkrywa winowajcę, zauważając zmianę charakteru pisma kolegi. Po szczerej rozmowie, Adaś zwraca zgubę, nie wydając przy tym Burskiego. Chłopiec przyznaje się do pomyłki i obiecuje Cisowskiemu dozgonną wdzięczność. Okazuje się, że dobry uczynek Adasia zaowocował. To Burski wpada na pomysł przeszukania opuszczonej chatki, dzięki czemu harcerze uwalniają więźniów, być może ratując im przy tym życie.
Szostak
Kolejny bohater, zawdzięczający Adasiowi „ocalenie”. Szóstoklasista zajmuje się księgowością, gdy ginie suma stu złotych, jego koledzy proszą Cisowskiego o pomoc. Adaś uniewinnia Szostaka, odkrywając, że błąd w obliczeniach spowodowała nitka przylepiona do słupka rachunków. Szostak, podobnie jak Burski, wyjeżdża na obóz harcerski i pomaga Adasiowi, gdy ten popada w tarapaty.
Ksiądz Kazuro
Dobroduszna postać, znana ze swej działalności charytatywnej. Ksiądz jest ubogi, ale stara się pomóc każdemu potrzebującemu. Przyjmuje pod swój dach rannego Francuza i wyjaśnia Adasiowi historię zaginięcia drzwi z domku ogrodnika.