Dwaj rycerze
Achilles i Hektor to dwaj wielcy rycerze antycznego świata uwiecznieni przez Homera w „Iliadzie”. Należą oni do wrogich wobec siebie obozów: Achilles jest Grekiem, który wraz z towarzyszami rusza na Troję. Hektor z kolei, jako syn Priama, króla Troi, broni oblężonego przez nieprzyjaciół grodu. Obaj bohaterowie są najwybitniejszymi żołnierzami swojej nacji.
Homer szczególnie wyróżnia w eposie Achillesa. Wyrocznia głosiła bowiem, że bez jego udziału Grecy nie odniosą zwycięstwa. Achilles jest antycznym herosem, ma w sobie pierwiastek boski, ponieważ jego matka Tetyda była morską boginką. Gniew greckiego rycerza to nadrzędny motyw „Iliady”, której akcja toczy się w ostatnim roku wojny trojańskiej, kiedy z rąk Hektora ginie przyjaciel Achillesa, Patroklos. Syn Tetydy to prawdziwy postrach Trojan: odważny, wojowniczy i silny. Achilles świetnie zna się na wojennym rzemiośle, a w walce jest nieustępliwy. Przyczyną jego wiary we własne możliwości nie jest jednak tylko sama odwaga, ale również świadomość nadprzyrodzonej odporności na ciosy. Wynika ona z tego, że Achilles w dzieciństwie był kąpany przez matkę w Styksie, co zapewniło mu nietykalność. Ma tylko jeden słaby punkt: piętę, za którą Tetyda trzymała go w czasie kąpieli.
Grecki wojownik oprócz przymiotów żołnierskich posiada również inne pozytywne cechy. Najważniejszą z nich jest wierność pamięci poległych przyjaciół. Kiedy ginie Patroklos, Achilles zapomina o swoim sporze z Agamemnonem o Bryzeidę i rusza, aby pomścić śmierć swojego druha.
Hektor pod względem męstwa i znajomości sztuki wojennej nie ustępuje greckiemu wojownikowi. Wydaje się jednak, że charakteryzuje go większa troska o losy rodzinnego grodu. Wojując z Grekami, nie kieruje się on bowiem motywami osobistymi. Nie popiera czynów Parysa, który wykradł Menelausowi jego żonę, a mimo to solidaryzuje się z własnym narodem i postanawia walczyć o jego godność. Tymczasem Achilles niejednokrotnie ujawnia swoją próżność: obraża się np. za zabranie mu ulubionej niewolnicy,
Ostateczny pojedynek
Najważniejsze różnice pomiędzy osobowościami dwóch bohaterów Homerowego eposu uwydatnia ich pojedynek. Walkę wygrywa Achilles, który bestialsko pastwi się nad ciałem swojego rywala. Zdziera on z Hektora zbroję, przebija jego stopy metalem i wlecze za swoim rydwanem dookoła murów Troi. Bohater ujawnia tym samym swoją wielką mściwość. Wywyższa się wobec pokonanego przeciwnika i okazuje okrucieństwo.
Hektor jest natomiast rycerzem szlachetnym. Zachowuje się zdecydowanie i nie boi się śmierci. Oznajmia Achillesowi, że w wypadku wygranej nie zbezcześci jego ciała. Jawi się przede wszystkim jako obrońca ojczyzny i narodu.
Wnioski
Należy pamiętać, że zgodnie z systemem greckich wartości, postawa Achillesa była właściwa, a nawet godna podziwu i naśladowania. Współczesna perspektywa oceny bohatera jest natomiast inna. Achilles wydaje się postacią niejednoznaczną i w wielu momentach godną krytyki. Zgodnie z naszymi przekonaniami, nie jest on rycerski, ale pyszny i nieczuły na cudze cierpienie. Hektor natomiast w pełni uosabia etos rycerski.
