Dwaj rycerze
Achilles i Hektor to dwaj wielcy rycerze antycznego świata uwiecznieni przez Homera w „Iliadzie”. Należą oni do wrogich wobec siebie obozów: Achilles jest Grekiem, który wraz z towarzyszami rusza na Troję. Hektor z kolei, jako syn Priama, króla Troi, broni oblężonego przez nieprzyjaciół grodu. Obaj bohaterowie są najwybitniejszymi żołnierzami swojej nacji.
Homer szczególnie wyróżnia w eposie Achillesa. Wyrocznia głosiła bowiem, że bez jego udziału Grecy nie odniosą zwycięstwa. Achilles jest antycznym herosem, ma w sobie pierwiastek boski, ponieważ jego matka Tetyda była morską boginką. Gniew greckiego rycerza to nadrzędny motyw „Iliady”, której akcja toczy się w ostatnim roku wojny trojańskiej, kiedy z rąk Hektora ginie przyjaciel Achillesa, Patroklos. Syn Tetydy to prawdziwy postrach Trojan: odważny, wojowniczy i silny. Achilles świetnie zna się na wojennym rzemiośle, a w walce jest nieustępliwy. Przyczyną jego wiary we własne możliwości nie jest jednak tylko sama odwaga, ale również świadomość nadprzyrodzonej odporności na ciosy. Wynika ona z tego, że Achilles w dzieciństwie był kąpany przez matkę w Styksie, co zapewniło mu nietykalność. Ma tylko jeden słaby punkt: piętę,