Tundra jest formacją roślinną (i zarazem biomem) ograniczoną przede wszystkim do Arktyki. Na półkuli południowej, gdzie dominują oceany, a kontynent Antarktydy pokrywa lądolód tundra ograniczona jest do wysp subantarktycznych. Na półkuli północnej obejmuje ona północne krańce Europy, Azji i Ameryki Północnej na południe od pustyni polarnej i na północ od tajgi i przejściowej lasotundry.
Okres wegetacyjny jest tam krótki – 60-80 dni, przez resztę roku trwa zima. Średnia temperatura powietrza w najcieplejszym miesiącu nie jest wyższa niż 10°C. Opady nie są wysokie, ale przy małym parowaniu i odmarzającej nieco latem wieloletniej zmarzlinie przeważają tam tereny podmokłe. Gleby są ubogie w próchnicę, kształtowane przez procesy mrozowe i obecność wody w gruncie (często oglejone).
Roślinność zdominowana jest przez mchy i porosty (np. chrobotek reniferowy) oraz rośliny zielne (trawy, turzyce, na terenach podmokłych np. przez wełniankę). Najwyższymi roślinami są karłowate brzozy i wierzby, sięgające maksymalnie 30 cm wysokości. Produkcja pierwotna netto tundry jest mała – ok. 140 g/m2.
Dostatek wody powoduje, że żyją tu liczne komary. Te podmokłe obszary latem przyciągają miliony ptaków wędrownych. Oprócz nich żyją tu pardwy, sowy śnieżne i białozory (największe z sokołów). Wśród ssaków roślinożernych największe znaczenie mają lemingi, zające bielaki i większe renifery (w kanadzie podgatunek karibu) i woły piżmowe. Drapieżniki reprezentowane są przez pieśce, wilki, a na skrajnej północy przez niedźwiedzie polarne.
 |
| Tundra na Grenlandii; autor: Jerzy Strzelecki (8.01.2013), źródło: wikipedia.org |