Wielkie miasta przyciągają do siebie nowych mieszkańców, gdyż gwarantują dużą liczbę, zróżnicowanych ofert pracy, często wyższy niż w innych miejscach (zwłaszcza obszary wiejskie krajów rozwijających się) standard życia i mieszkań, wyposażenie w placówki służby zdrowia, oświatowe, kulturalne i finansowe, możliwość kształcenia się, kosmopolityzm (łatwość komunikowania się).
Równocześnie jednak życie w wielkich miastach wiąże się też z wieloma zjawiskami negatywnymi. Są to m.in.:
- tworzenie się slumsów (dzielnic biedy), na skutek migracji wewnętrznych ludności, przybysze często nie znajdują pracy lub znajdują tylko prace dorywcze (jako, że rozwój slumsów nie przyczynia się do rozwoju funkcji miejskich mówi się w takiej sytuacji czasami o urbanizacji pozornej), niedostateczny rozwój infrastruktury technicznej (zwłaszcza brak kanalizacji) powoduje, że mieszkańcy slumsów są zagrożeni przez choroby układu pokarmowego (cholera, czerwonka);
- pogorszone warunki środowiska przyrodniczego (najbardziej w centrum miasta), w tym zwłaszcza zanieczyszczenie powietrza prowadzące np. do tworzenia się smogu, hałas, a w związku z występowaniem miejskiej wyspy ciepła (wyższa temperatura powietrza w centrum
