Polska jest dużym krajem europejskim o zróżnicowanym (wybrzeże, góry, jeziora, duże kompleksy leśne) i stosunkowo mało przekształconym środowisku przyrodniczym. Bogata jest też polska historiia, dzięki czemu posiadamy wiele ciekawych zabytków architektury i sztuki (chociaż może nie aż tak wybitnych, jak w krajach Europy Zachodniej i Południowej, z racji peryferyjnego położenia Polski względem kulturowych centów Europy).
Najcenniejsze obiekty przyrodnicze i kulturowe Polski umieszczone zostały na Liście Światowego Dziedzictwa (World Heritage List) przez Komitet Światowego Dziedzictwa UNESCO. Obecnie jest to 14 obiektów (grup obiektów) - jeden z nich to obiekt przyrodniczy, pozostałe zaś to obiekty kulturowe. Umieszczenie danej atrakcji na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO, jest swego rodzaju darmową reklamą tego miejsca.
Wspomniane walory turystyczne powodują, że liczba przyjazdów turystów zza granicy do Polski rośnie. Według Instytutu Turystyki w roku 2012 odwiedziło nasz kraj w celach turystycznych prawie 15 mln osób. Jest Polska (według Światowej Organizacji Turystycznej) 17. najchętniej odwiedzanym państwem na świecie.
Wzrost liczby turystów zagranicznych w Polsce był zauważalny dwukrotnie – po 1989 roku, kiedy Polska otworzyła się na świat po upadku rządu komunistycznego (przyciągała swojego rodzaju egzotyka)
oraz po przystąpieniu naszego kraju do Unii Europejskiej.
Jest to głównie klasyczna turystyka krajoznawcza i wypoczynkowa. Najchętniej odwiedzane są polskie miasta (zwłaszcza Kraków, Wrocław, Gdańsk i Warszawa) oraz wybrzeże Bałtyku, Pojezierze Mazurskie, Tatry, Sudety i Puszcza Białowieska.
Duże znaczenia miała i w dalszym ciągu ma turystyka sentymentalna. Zachodnie i północne województwa Polski odwiedzają Niemcy, którzy tam się urodzili lub których rodziny pochodzą z tych stron. Z kolei liczne miasteczka Polski Centralnej i Południowej będące miejscem urodzenia chasydzkich cadyków (np. Góra Kalwaria pod Warszawą, czy Bobowa na Pogórzu Karpackim) odwiedzane są przez Żydów z Izraela i USA.
Rozwija się też turystyka niszowa:
przyrodnicza, zwłaszcza ornitologiczna - np. w Biebrzańskim Parku Narodowym,
biograficzna - np. miejsca związane z życiem Fryderyka Chopina przyciągają japońskich miłośników jego twórczości,
zakupowa - turyści z Wielkiej Brytanii i innych krajów Europy Zachodniej chętnie odwiedzają centra handlowe w dużych polskich miastach,
czy zdrowotna – w polskich uzdrowiskach, ale też np. w gabinetach dentystycznych, czy (ceny usług medycznych są u nas niższe niż w Europie Zachodniej).
O wzroście atrakcyjności turystycznej Polski decydują nie tylko walory turystyczne naszego kraju, ale również rozwój infrastruktury transportu (lotniska i autostrady), zwiększający dostępność komunikacyjną Polski oraz rozwój infrastruktury turystycznej – zwłaszcza hotelowej (po 1989 roku pojawiły się w Polsce ogólnoświatowe sieci hotelowe, budujące swoje hotele (np. grupa hotelowa Starwood Hotels & Resrts Worldwide, do której w 2012 roku należało 6 hoteli z ponad 1450 miejscami noclegowymi, w tym 4 hotele znanej sieci Sheraton), gł. w dużych polskich miastach. Rozwinęły się też sieci hotelowe polskich sieci (np. Grupy Orbis, czy Gołębiewski).