Ziemia powstała prawie 4,5 mld lat temu. Podziałowi tego czasu na krótsze okresy nawiązujące do etapów rozwoju życia na Ziemi służy tabela stratygraficzna.
Pierwsze próby uporządkowania stratygrafii miały miejsce w XVIII wieku. Współczesna tabela stratygraficzna została opracowana przez Międzynarodową Komisję Stratygrafii. Prace podjęto w 1977 roku, ostatnie zmiany wprowadzono w 2013 roku.
Tabela dzieli dzieje Ziemi na: eony, ery, okresy, epoki i piętra. I tak np. torton jest piętrem epoki mioceńskiej, okresu neogen, ery kenozoicznej, eonu fanerozoik.
Eon (od łacińskiego aeon – wieczność) – największa formalna jednostka geochronologii, trwająca co najmniej 500 mln lat i dzieląca się na ery.
Wyróżniamy: archaik (4,0-2,5 mld lat temu), w którym kształtowała się litosfera ziemska i pod koniec którego powstało życie na Ziemi, proterozoik (2,5-0,541 mld lat temu), w którym intensywnie rozwijało się życie, nie pozostawiając jednak wiele skamieniałości (brak szkieletów), fanerozoik (od 541 mln lat temu), okres, w którym skały osadowe zawierają wiele skamieniałości twardych. Jako, że pierwszym okresem ery paleozoicznej zaczynającej fanerozoik jest kambr, całe wcześniejsze dzieje Ziemi zwykło się określać jako prekambr. Okres poprzedzający archaik, z którego brak świadectw geologicznych, to hadeik.