Prawo naturalne – definicja
Prawo naturalne (ius naturale) to uniwersalne, pierwotne prawo (zbiór norm) wynikające z natury ludzkiej, z samego faktu istnienia człowieka, nie jest ustanowione przez władców, sędziów czy instytucje i obowiązuje niezależnie od tego czy zostało zatwierdzone przez władze państwowe, ponadto jest niezbywalne, wiec nikt nie może go człowieka pozbawić.
Prawo naturalne – charakterystyka
Prawo naturalne opiera się na założeniu, że człowiek posiadający rozum i wolę z natury przeznaczony jest i powinien czynić dobro. Ponieważ lex naturalis akcentuje szczególnie mocno takie wartości jak sprawiedliwości, dobro, piękno, poszanowanie godności człowieka, dlatego prawo stanowione powinno czerpać z niego jak najwięcej.
Prawo naturalne stanowi podstawę etyki, jest kodeksem moralnym dla wszystkich ludzi, bez względu na poglądy, wyznawaną wiarę. wiek, pochodzenie.
Podstawowymi właściwościami prawa naturalnego są: nieskończoność, niezbywalność, powszechność, poznawalność, kierowanie się rozumem oraz zasadami moralnymi.
Przykładami prawa naturalnego są: prawo do życia, do własności,, do zabawy, do religii.
Najbardziej znanymi twórcami i zwolennikami prawa naturalnego byli myśliciele katoliccy, zwłaszcza św. Augustyn oraz św. Tomasz z Akwinu. Koncepcji prawa naturalnego przeciwstawili się jej natomiast myśliciele pozytywizmu prawnego.