Monarchia konstytucyjna – jest to forma ustroju, którego status i zakres władzy monarchy oraz organów przedstawicielskich ludu, określany jest przez konstytucję. I to konstytucja stanowi najważniejszy dokument w państwie, który nakazywał władcy współdzielenie władzy z parlamentem, osłabiając tym sposobem jego znacznie pozycje monarchy w państwie.
Tego rodzaju forma władzy ukształtowała się najwcześniej w Anglii, kluczowym momentem było przyjęcie w 1215 roku Wielkiej Karty Swobód, która ograniczała kompetencje króla. I tak stopniowo zawężano zakres władzy monarchy, sprowadzając go do pełnienia funkcji wyłącznie reprezentatywnej. W pozostałych krajach europejskich monarchia konstytucyjna, zaczęła rozwijać się na przełomie XVIII i XIX wieku. W Polsce wprowadzono monarchę konstytucyjną po uchwaleniu konstytucji 3 maja w 1791 roku na okres roku. Ustrój ten stanowił fazę przejściową pomiędzy monarchią absolutną a republiką.
Obecnie przykładami monarchii konstytucyjnych są takie państwa jak: Maroko, Monako, Lichtenstein i Dania.