Ambrogio Damiano Achille Ratti, późniejszy papież Pius XI, przyszedł na świat 31 maja 1857 r. w Desio koło Mediolanu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1879 r. Studia uniwersyteckie w Rzymie zakończył trzema doktoratami: z prawa kanonicznego, teologii oraz filozofii.
Po studiach Achille Ratti wrócił do Medionalu i zajął stanowisko profesora teologii w tamtejszym seminarium. W 1888 r. rozpoczął pracę w Bibliotece Ambrozjańskiej; w latach 1907-1911 był jej prefektem (przełożonym). W roku 1914 został mianowany na stanowisko prefekta Biblioteki Watykańskiej i protonotariusza apostolskiego.
W 1918 r. Achille Ratti został wizytatorem apostolskim na Polskę i Litwę, a parę miesięcy później również na terytoria rosyjskie. W latach 1919-1921 pełnił funkcję nuncjusza w Polsce. Nie opuścił Warszawy w obliczu ataku Armii Czerwonej w sierpniu 1920 r., chociaż uczynili to prawie wszyscy przedstawicieli dyplomatyczni (w stolicy został także dyplomata z Turcji). W 1921 r. Uniwersytet Warszawski nadał Achille Rattiemu tytuł doktora honoris causa, a w 1922 r. naczelnik państwa Józef Piłsudski odznaczył go Orderem Orła Białego.
W 1921 r. Ratti opuścił Polskę, gdyż został mianowany arcybiskupem Mediolanu, a następnie kardynałem. Zaledwie rok później – 6 lutego 1922 r. –wybrano go na biskupa Rzymu. Jako papież Achille Ratti przyjął imię Pius XI.
Niewątpliwie jednym z najważniejszych wydarzeń pontyfikatu Piusa XI było podpisanie 11 lutego 1929 r. traktatów laterańskich z rządem włoskim. Na mocy tego porozumienia doszło do utworzenia Państwa Watykańskiego (Città del Vaticano) z pełnią suwerennej władzy i jurysdykcji na terenie Stolicy Apostolskiej.
Pius XI zawarł także liczne porozumienia z rządami innych państw m.in. w 1925 r. doszło do podpisania konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską. Podejmował także próby rozmów ekumenicznych z Kościołem anglikańskim i Cerkwią prawosławną, ale nie przyniosły one żadnych rezultatów.
W polityce wewnętrznej Pius XI szczególny nacisk położył na problematykę misyjną w Afryce oraz w Azji. Zreformował także programy nauczania w seminariach duchownych oraz Kurię Rzymską, a w 1936 r. reorganizował Papieską Akademię Nauk. Wspierał działalność wiernych świeckich zrzeszonych w Akcji Katolickiej. Na kartach historii zapisał się również jako twórca radia watykańskiego, które działa do dziś.
W 1925 r. encykliką Quas Primas Pius XI ustanowił święto liturgiczne na cześć Chrystusa Króla (dokładniej Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata).
Papież Pius XI wydał w sumie aż 22 encykliki. Do najważniejszych należą: Quadragesimo Anno (1931 r.; mówi o konieczności odnowy ustroju społecznego i dostosowaniu go do Prawa Ewangelicznego), Divini Redemptoris (1937 r.; zawiera potępienie ateistycznego komunizmu) oraz Mit brennender Sorge (1937 r.; zawiera potępienie antykościelnej polityki nazistów w Niemczech).
Papież Pius XI zmarł w Watykanie 10 lutego 1939 r. i został pochowany w Bazylice św. Piotra.