Jan XXIII – biografia
Angelo Giuseppe Roncalli, późniejszy papież Jan XXIII, urodził się w 1881 roku w Sotto il Monte, zmarł w 1963 roku w Watykanie. Na Stolicy Piotrowej zasiadał w latach 1958-1963. W 2000 roku ostał uznany błogosławionym Kościoła Katolickiego, zaś 3 lipca 2013 r. papież Franciszek ogłosił, iż odbędzie się jednoczesna kanonizacja Jana XXIII i Jana Pawłem II.
Pochodził z biednej rodziny rolniczej, wobec czego nie mógł odebrać dobrej edukacji na poziomie wczesnoszkolnym. Dopiero po wstąpieniu do seminarium duchownego rozpoczął intensywne dokształcanie się – kształcił się na kilku kierunkach, m.in. w dziedzinie prawa kanonicznego. W 1905 roku został wyznaczony na sekretarza biskupa Bergamo, sprawował tę funkcję przez 10 lat. W 1925 roku papież Pius XI wyznaczył go na Oficjała Bułgarii oraz tytularnego arcybiskupa Areopolis. W kilka lat później został najpierw delegatem apostolskim w Bułgarii a potem delegatem apostolskim w Turcji i w Grecji. Podczas II wojny światowej udzielał pomocy prześladowanym przez hitlerowców, m.in. załatwiał fałszywe świadectwa chrztu dla węgierskich Żydów.
Od 1944 roku pełnił funkcję nuncjusza apostolskiego w Paryżu. W 1953 roku został kardynałem i następnie patriarchą Wenecji. Na papieża wybrano go 28 października 1958 roku.
Jan XXIII – poglądy, pontyfikat
Przyświecała mu idea przystosowania Kościoła do zmieniających się realiów współczesnego świata (tzw. aggiornamento) – jego zdaniem Kościół powinien bezpośrednio odnosić się do bieżących spraw natury społecznej czy politycznej, bowiem dotyczą one życia wiernych. Jan XXIII dokonał licznych przemian w Kościele Katolickim – za jego przyczyną wprowadzono zmiany w doktrynie kościelnej i w liturgii. Jedną z najważniejszych, przełomowych decyzji papieża było polecenie zwołania Soboru Watykańskiego II, który stanowił przełomowy moment w historii współczesnego Kościoła Katolickiego.
Bardzo dużo uwagi Jan XXIII przykładał do kwestii społecznych. Spośród jego encyklik warto zwłaszcza wymienić Mater et Magistra (1961) oraz Pacem in terris (1963), które dotyczyły właśnie spraw społecznych.
Jan XXIII zapamiętany został również ze względu na swoje nieformalne zachowanie, swobodniejsze podejście do ceremoniału papieskiego oraz ogromne poczucie humoru. Bywa również nazywany „uśmiechniętym papieżem”.