Leon XIII – biografia
Gioacchino Vincenzo Raphaelo Luigi Pecci przyszedł na świat 2 marca 1810 roku w miejscowości Carpineto jako syn zubożałego szlachcica. Naukę pobierał w kolegium jezuickim z Viterbo, w Kolegium Rzymskim i w Kościelnej Akademii Szlacheckiej. Edukację tę zakończył obroną tytułu doktora teologii oraz obojga praw (kanonicznego i cywilnego). Rok później, w 1837 roku, przyjął święcenia kapłańskie. Kilka lat później powierzono mu funkcję nuncjusza apostolskiego w Belgii, potem dostał nominację na arcybiskupa Perugii (Umbria) – funkcję tę sprawował aż do momentu wyboru na głowę Kościoła Katolickiego.
20 lutego 1878 roku kardynałowie na konklawe wybrali go na papieża; swoją posługę na Stolicy Piotrowej zakończył 20 lipca 1903 roku, po 25 latach i 5 miesiącach pontyfikatu. Został pochowany na Lateranie.
Leon XIII – pontyfikat, poglądy
Wsławił się jako papież-intelektualista, papież-dyplomata oraz papież-społecznik. Zwykło się postrzegać Leona XIII jako pierwszego nowoczesnego papieża, który godził w swoim nauczaniu i działalności ewangelizację z zaangażowaniem w ówczesne stosunki społeczno-polityczne. Zaangażował Kościół Katolicki w aktualne życie społeczne – był twórcą nauki społecznej Kościoła, której postulaty przedstawił w encyklice Rerum novarum. Szczególną uwagę przykładał do kwestii związanych z ruchem robotniczym oraz problemu rozpowszechniania się laickiej, a nawet wręcz antykościelnej, doktryny socjalistycznej.
Papież uważał, iż Kościół musi odpowiedzieć na zmiany zachodzące w świecie, nie może funkcjonować w oderwaniu od aktualnych problemów i zagrożeń, ale stawić im czoło. Nieangażowanie się w sprawy społeczne grozi bowiem zupełnym oderwaniem się Kościoła od wiernych, którzy go tworzą.
Leon XIII miał bezpośredni wpływ na odnowienie zainteresowania tomizmem (encyklika Aeterni Patris), podczas zasiadania przez niego na Stolicy Piotrowej powołano Academię di S. Tomasso, która opracowała program neoscholastyki. Polecił również, by unowocześniono Bibliotekę Watykańską i dano większemu gronu możliwość korzystania z jej zasobów. W roku 1902 powołał do życia Papieską Komisję Biblijną.
Bardzo często uznaje się Leona XIII za papieża dyplomatę, bardzo zręcznego zresztą. Zainicjował nawiązanie stosunków dyplomatycznych z Kościołem prawosławnym w Rosji oraz z państwami, w których dominował protestantyzm, m.in. Norwegia, Anglia i USA.
Duży nacisk kładł na potrzebę poszanowania godności osoby ludzkiej, przyjęcie zasady o etycznym wymiarze ekonomii oraz konieczności stosowania interwencjonizmu państwowego w celu zapewnienia równych szans wszystkim obywatelom i wdrożenia zasady sprawiedliwości społecznej.