W swoim sześciotomowym zbiorze wykładów filozof nakreślił podstawy filozofii pozytywistycznej. Wymienia jej najważniejsze cechy: bada jedynie sprawy rzeczywiste, dostępne umysłowi; zajmuje się tematami jedynie pożytecznymi, które służą polepszeniu życia; są to głównie kwestie ścisłe i takie, o których można uzyskać wiedzę pewną i niepodważalną.
Pozytywnym człowiekiem jest ten, kto zrozumiał, że w naukach przyrodniczych można odnaleźć wzór metody dochodzenia naukowego, w której posługuje się jedynie faktycznymi badaniami, a unika się abstrakcji. W kolejnym kroku filozof opisuje autorską klasyfikację nauk, rozróżniając abstrakcyjne i konkretne. Stworzył pojęcie socjologii by odróżnić omawianą przez siebie materię od „fizyki społecznej”. Określił, że socjologia ma zajmować się badaniami metodą przyrodniczą i historyczną, jej przedmiotem miał być człowiek, społeczeństwo, porządek i postęp w nim panujący. Comte wierzył w oświeceniową moc rozumu i kontynuował te przekonania – wierzył, że to ludzka świadomość jest czynnikiem decydującym o zmianach społecznych.
Francuski myśliciel wierzył także w wyższość nauki nad metafizyką i teologią oraz uzasadniał swoje stanowisko. Poglądy naukowe są sprawdzalne, co jest ich zasadniczą przewagą. Wprowadził również pojęcie metody pozytywnej - miał być to sposób postrzegania świata tak, by nad nim zapanować, poznać go dogłębnie. To miało pomóc w jego zmienianiu, przebudowywaniu na lepsze.
August Comte stworzył hierarchię nauk ścisłych, a więc kolejno matematyki, astronomii, fizyki, chemii, biologii i socjologii.
Ważne miejsce w wykładach Comte’a zajmuje dookreślenie zadań jakie stawia przed nową nauką. Socjologia miała syntezować pojęcia postępu i porządku społecznego. Miała łagodzić spór między zwolennikami a przeciwnikami jego teorii. Dzięki założeniom socjologicznym zachowana została równowaga i harmonia społeczna, a jednocześnie nauka ta chroniła przed odradzaniem się systemu feudalnego.
Comte wyróżnił także trzy stadia (epoki), przez które przechodzi ludzkość na drodze swojego poznania:
- Stadium teologiczne – jest pierwotnym punktem wyjścia, zrodzonym w czasach przedhistorycznych. W tym okresie człowiek tłumaczył sobie zjawiska działaniem sił tajemniczych, nadprzyrodzonych, metafizycznych. Jego poznanie zdominowane było przez „czucie”.
- Stadium metafizyczne – okres ten miał trwać od średniowiecza do czasów rewolucji. Poznanie było wówczas już oparte na rozumie. Wiara w to co nadprzyrodzone została zastąpiona teoriami filozoficznymi, a siłą sprawczą miała być ludzka wola.
- Stadium pozytywne – najdoskonalsze, stanowiące synonim ludzkiej dojrzałości, przyczyn wszystkiego szukamy w nauce, umiejętnie wykorzystując postawione w niej fakty. Dominuje gromadzenie doświadczeń empirycznych i wniosków z nich płynących oraz systematyzacja wiedzy. Comte kładł tutaj nacisk na praktycyzm, służący polepszeniu warunków życia człowieka.