Zbiór opowiadań pt. Raport o stanie wojennym był jedną z tych książek, które zapewniły Markowi Nowakowskiemu rozgłos na skalę europejską. Pisarz obserwując i komentując rzeczywistość lat 80. tworzy portrety przeciętnych obywateli, a także opisuje proces historyczny, polegający na przeniesieniu całego społeczeństwa na margines państwa, wówczas totalitarnego. Podstawą do tego działania miała być odmienność wyznawanego przez nich kodeksu wartości od norm obyczajowych przyjętych i narzuconych przez władzę.
Pisarz porusza także kwestie gospodarcze i polityczne, ale także uwydatnia wzajemną nienawiść, którą podszyte było całe społeczeństwo i władza w tamtych latach.
Sytuacje, w których Nowakowski umieszcza swoich bohaterów zgoła typowe, wpisujące się w schemat codzienności, a opisane są prostym, zrozumiałym językiem, pozbawionym zbędnego patosu, co sprawia, że opowieści te są tak przejmujące w odbiorze. Zabieg zastosowany przez autora sprawia, ze „raport o stanie wojennym” zamienia się w „raport o stanie codziennym”, jak zgrabnie ujął to Przemysław Czapliński.
Ciekawą perspektywą opowiadań jest spojrzenie na ich bohatera zbiorowego czyli skonfliktowane ze sobą strony społeczeństwa, między którymi rośnie kontrast, a dialog okazuje się niemożliwy (ściślej mówiąc chodzi tu o zwolenników i przeciwników stanu wojennego wśród obywateli).