Pan Samochodzik i Templariusze – charakterystyka bohaterów drugoplanowych

W powieści „Pan Samochodzik i templariusze” zachodzi pewnego rodzaju podział pomiędzy bohaterami stojącymi po stronie Tomasza oraz tymi, którzy przybywają z zewnątrz; ci drudzy z kolei dzielą się na pomagających w śledztwie i tych, którzy je utrudniają, choć czasami jednoznaczne określenie owego podziału okazuje się trudne.

Wilhelm Tell – w powieści zdaje się pełnić rolę przywódcy owej małej grupki, spośród trzech harcerzy jest bowiem chłopcem najbardziej opanowanym i rzeczowym, cechującym się niewątpliwie bardzo bystrym umysłem i widoczną żyłką detektywistyczną. Jest bardzo poważny jak na swój wiek, bowiem myśli już o swojej przyszłości i wiąże ją z medycyną jako kontynuacją rodzinnych tradycji.

Wiewiórka – harcerski przydomek jest nieprzypadkowy, bowiem najbardziej rzucającą się w oczy cechą chłopca jest jego ruchliwość i wszędobylskość. Do wiewiórki upodabnia go również płochliwość, którą stara się w sobie stłumić pod wpływem ambicji i wstydu przed starszymi kolegami. Jest jeszcze dziecinnie gadatliwy, co staje się często podstawą rozmaitych humorystycznych scenek, choć nierzadko utrudnia też śledztwa Pana Samochodzika.

Sokole Oko – ciekawski chłopiec zawdzięczający swoje przezwisko nie tylko doskonałemu wzrokowi, ale również przenikliwemu umysłowi, który w lot kojarzy rozmaite fakty i rozwiązuje logiczne zagadki. Jest najbardziej przedsiębiorczym z trójki harcerzy, dzięki czemu to właśnie jego prosi o pomoc Pan Samochodzik zawsze, gdy trzeba coś załatwić lub czegoś dowiedzieć się w nie do końca oficjalny sposób.

Pan Petersen – jest starszym panem podróżującym z córką i tłumaczem, przybywa bowiem z zagranicy. Spory majątek pozwala mu na poświęcenie się pasji, jaką jest poszukiwanie skarbów; nie waha się ponoszenia sporych kosztów i trudów długich podróży dla niezbyt wartościowych nawet znalezisk, czerpiąc przyjemność raczej z szukania niż znajdowania skarbów.

Karen – piękna córka Petersena, towarzyszy mu w podróżach śladem tajemniczych skarbów. W tej parze poszukiwaczy to ona jest głosem rozsądku, który dąży do przeprowadzenia metodycznego śledztwa i odnosi nawet pewne sukcesy. Kobieta nie zraża się przeciwnościami, dążąc uparcie do wyznaczonych sobie celów.

Kozłowski – tłumacz Petersenów, od pierwszego spojrzenia wzbudzający nieufność Pana Samochodzika swoim przesadnie zadbanym wyglądem. W toku powieści okazuje się bezwzględnym oszustem, próbuje bowiem wykorzystać naiwność Petersenów i wyłudzić od nich znaczne kwoty, podając się za Malinowskiego. Kozłowski wprowadza nieco zamieszania w śledztwo Pana Samochodzika, ostatecznie jednak okazuje się zbyt mało przebiegły, by móc zupełnie je pokrzyżować.

Anka – świeżo upieczona absolwentka Wydziału Dziennikarstwa. Pojawia się w Miłkokuku by zgromadzić materiały do pierwszego poważnego artykułu, którego bohaterami staną się poszukiwacze skarbów. Jest zadziorną, wszędobylską osóbką o ciętym języku, prowadzącą na własną rękę dziennikarskie