Akcja rozpoczyna się w momencie, gdy Basil Hallaward (malarz) poznaje przystojnego, młodego Doriana Graya. Młodzieniec staje się dla artysty źródłem inspiracji – postanawia namalować portret Graya naturalnych rozmiarów. Pewnego dnia Basil spotyka się ze swoim przyjacielem, który dowiedziawszy się nad czym pracuje malarz, pragnie poznać tajemniczego urokliwego mężczyznę. Lord Henry poznaje Doriana podczas kolejnej sesji i również jest nim zauroczony. Snuje rozważania na temat siły młodości i piękna i faktu, że są to dwie wartości, dzięki którym można zawładnąć światem i zdobyć wszystko, czego się chce. Pod wpływem tych słów również sam Dorian Gray zaczyna zastanawiać się, jak wykorzystać swoje aktualne atuty, które z wiekiem przeminą bezpowrotnie. Wypowiada więc na głos życzenie, by nigdy się nie starzał ale jego twarz na portrecie Hallawarda – owszem.
 |
| Okładka „Lippincott's Monthly Magazine”, w którym opbulikowano utwór /www.wikipedia.org.pl |
Wkrótce malarz kończy portret, który zostaje zawieszony na ścianie pokoju modela. Dorian odwiedza w tym czasie teatr w biednej dzielnicy, w którym poznaje młodą aktorkę imieniem Sibyl. Zakochuje się w niej i uwodzi ją. Kobieta zachwycona młodzieńcem i jego wysokim pochodzeniem odwzajemnia jego uczucia. Jedynie brat Sibyl martwił się o jej towarzystwo – uważał, że Dorian Gray nie ma wobec dziewczyny uczciwych zamiarów. Przed swoim wyjazdem zapowiada, że jeśli adorator skrzywdzi jego siostrę – zemści się na nim.
Dorian jest obecny na wszystkich sztukach swojej ukochanej, na jedną zabiera nawet malarza i jego przyjaciela. Niestety akurat tego wieczoru aktorka gra fatalnie, co psuje opinię Dorianowi. Mężczyzna przychodzi do niej z pretensjami, za zniszczenie ich nieskazitelnego uczucia. Zrywa z nią, a dziewczyna w konsekwencji popełnia samobójstwo.
Gdy bohater wraca do domu, dostrzega na swoim portrecie zmianę – jego usta przybierają kształt sugerujący złość i wyrachowanie. Żałuje samobójstwa kochanki, jednak szybko o niej zapomina. Basil przekonuje go, że to piękne, że ktoś potrafił zabić się z miłości do niego. Od tej pory Dorian traktuje tego typu sytuacje za szczęśliwe, a jego podobizna nabiera kształtów coraz bardziej okrutnego człowieka. Robi się coraz brzydsza pod wpływem kolejnych grzechów młodzieńca. W związku z tym chowa on obraz za zasłoną.
Dorian staje się symbolem mody i estetyki – wydaje wystawne przyjęcia, kolekcjonuje kosztowności. Prowadzi skrajnie ekscentryczny tryb życia. Niedługo potem zaczyna się jednak narkotyzować w podejrzanych miejscach, co skrzętnie ukrywa przed swoimi towarzyszami z wyższych sfer. Pomimo upływu lat i starzenia się, wciąż wygląda jak w momencie namalowania jego portretu. Odwiedza do Basil – chce porozmawiać o plotkach i złej opinii jaka zaczęła krążyć wokół przyjaciela. Środowisko uznało bowiem Graya za mężczyznę deprawującego młodzież i nie tylko. Bohater pokazuje Basilowi oszpecony obraz – zszokowany artysta prosi Doriana o modlitwę o zbawienie, ale w efekcie zostaje przez niego zabity nożem. Dorian nie czuje żalu za popełnioną zbrodnię. Prosi natomiast swojego dawnego przyjaciela o pozbycie się zwłok malarza.
Dorian Gray coraz bardziej zatraca się w swoich problemach moralnych i szuka od nich ucieczki. Udając się po kolejną dawkę opium natyka się na brata dawnej kochanki Sibyl. Ujrzawszy młodą twarz Doriana odpuszcza mu winę, ponieważ nie wierzy to to ten sam człowiek, który wiele lat temu skrzywdził jego siostrę. Przypadkiem dowiaduje się jednak o magicznych cechach posiadanych przez Doriana – postanawia go śledzić. Któregoś dnia ginie, a wówczas Dorian uświadamia sobie, że tylko szczęście uchroniło go od niespodziewanej śmierci. To wzbudza w nim chęć poprawy swojego charakteru. Poznaje piękną kobietę, ale powstrzymuje się od jej wykorzystania matrymonialnego – ma nadzieję, że ten uczynek przywróci jego podobiźnie choć trochę uroku. Portret staje się jednak jeszcze brzydszy – jego zamiary wobec dziewczyny były bowiem podyktowane jego egoizmem, a nie potrzebą serca. W przypływie szaleństwa bohater dźga swój portret nożem – gdy jego służący przybiegają do pokoju znajdują zniszczone płótno oraz martwe, stare i pomarszczone ciało swojego pracodawcy.