Mikołajek i inne chłopaki - streszczenie

„Mikołajek i inne chłopaki” to trzecia z serii książek o przygodach małego chłopca z Francji, na którą zebrały się teksty powstałe w 1963 roku i publikowane wtedy na łamach czasopisma „Pilote”. Osobne wydanie ukazało się po raz pierwszy w latach 70-tych opatrzone ilustracjami – podobnie jak w pierwszych dwóch tomach – Jean-Jacques’a Sempé.

W kontynuacji przygód Mikołajka odnajdujemy przyjaciół znanych już z poprzednich części, m.in. Kleofasa – najgorszego ucznia w klasie, który pewnego dnia zaskakuje kolegów pojawieniem się w szkole w okularach, nowy atrybut nie wpływa jednak pozytywnie na jego wyniki.

Drugie opowiadanie relacjonuje wyprawę rodziny Mikołajka do znajomego taty, pana Bongrain, do jego domku na wsi okazującego się bardziej miejscem utrapienia niż wypoczynku. Chłopiec opowiada później o zamieszaniu w szkole wywołanym przez pudełko kredek, które dostał w prezencie od babci, jak i o zabawie w kamping na opuszczonym placu w głębi osiedla.

Rozdział „Mówiliśmy przez radio” mówi z kolei o wizycie w szkole dwóch panów, którzy w ramach ankiety mają przeprowadzić z chłopcami krótkie wywiady; kolejne próby okiełznania łobuzów i nagrania materiału spełzają na niczym, wobec czego w wieczornej audycji zamiast oczekiwanego przez rodziny chłopców programu pojawia się jedynie muzyka.

Pewnego dnia na podwieczorku w domu Mikołajka oprócz jego najlepszych kolegów – Alcesta, Euzebiusza, Rufusa, Kleofasa i Gotfryda – pojawia się Jadwinia, córka państwa Courteplaque mieszkających w sąsiednim domku. Chłopcy najpierw zapowiadają, że nie będą bawić się z dziewczynką, a później zaczynają popisywać się przed nią i prześcigać w wymyślaniu kolejnych zabaw.

W opowiadaniu „Filatelistyka” Mikołajek relacjonuje nieudaną próbę założenia kolekcji znaczków, a dalej pojawia się opowieść o równie nieudanej próbie pokazu magicznych sztuczek w domu Maksencjusza, która – jak zwykle – kończy się bijatyką. Nieco inaczej rzecz ma się z nauką gry w szachy w domu Alcesta – grzeczna zabawa przy biurku zamienia się w „bombardowanie” i „zestrzeliwanie” pionków, którego efektem jest wywrócony kałamarz i awantura w domu kolegi.

Równie zabawna okazuje się wizyta lekarzy przybywających do szkoły w celu wykonania prześwietleń: chłopcy (szczególnie prymus Ananiasz) najpierw panicznie boją się szpitalnego autobusu, a później nie chcą z niego wyjść. Mikołajek opowiada też o zdemolowaniu (niechcący) nowej księgarni niejakiego pana Escarbille oraz o tym jak w czasie awantury o pójście do gabinetu lekarskiego Rufus zaraża jednego z opiekunów – pana Mouchabiere – odrą.

Zrelacjonowana w kolejnym tekście zabawa w zawody lekkoatletyczne kończy się wybiciem szyby w pobliskim sklepie za pomocą „młota” sporządzonego z kawałka drutu i kamienia.

Książkę zamyka opowiadanie o urodzinach Jadwinii, na które Mikołajek zostaje zaproszony jako jedyny chłopiec; zabawa z dziewczynkami i ich dziwnymi zabawkami bynajmniej nie przypada mu do gustu, dlatego pełen zrozumienia tato zabiera go wieczorem na film o kowbojach mający służyć zatarciu złych wspomnień z podwieczorku.