Charakterystyka Mikołajka

Mały Mikołaj (Le Petit Nicolas) stał się bohaterem jednej z najpopularniejszych na całym świecie serii opowiadań dla dzieci, chętnie czytanej również przez dorosłych. Początkowo zamysłem René Goscinnego było zaledwie kilka tekstów na potrzeby pisma „Sud-Ouest Dimanche”, popularność pierwszych odcinków doprowadziła jednak do kontynuacji serii na łamach magazynu „Pilote”. Od momentu publikacji pierwszego opowiadania 29 marca 1959 w ciągu następnych sześciu lat ukazało się 221 historyjek ilustrowanych przez Jean-Jacques'a Sempé’go, zebranych później w cztery tomy: „Mikołajek” (1960), „Rekreacje Mikołajka” (1960), „Mikołajek i inne chłopaki” (1963) oraz „Wakacje Mikołajka” (1962).

Tytułowy bohater jest chłopcem mieszkającym razem z rodzicami w małym francuskim miasteczku, uczącym się w klasach początkowych męskiej szkoły podstawowej. Jest jedynakiem, świetnie jednak radzi sobie w kontaktach z kolegami, co sprawia, że jest popularnym i lubianym wśród rówieśników chłopakiem, chętnie biorącym udział we wspólnych zabawach i łobuzerstwach. Posiada bardzo troskliwych i kochających rodziców, na których głowy (szczególnie na głowę taty) czasami niechcący ściąga rozmaite problemy, jego intencje pozostają jednak zawsze czyste i jak najdalsze od złośliwości.

W szkole jest średnim uczniem – klasowego prymusa i pieszczoszka Ananiasza nazywa częstokroć głupim, ponieważ zamiast bawić się z innymi chłopakami powtarza lekcje. Mikołajek nie ma jednak większych problemów z nauką, daleko mu więc do pozycji najgorszego ucznia w klasie, którą zajmuje na stałe Kleofas. Nie sprawia raczej wrażenia prowodyra łobuzowania, ale z pewnością nie jest też głosem rozsądku wśród kolegów, nierzadko wdając się z nimi w bijatyki i dokładając swojej fantazji do nowych pomysłów na zabawy. Największe talenty przejawia w grze w kulki oraz w fikaniu koziołków.

O otaczających go postaciach Mikołajek opowiada zazwyczaj z dużą dozą sympatii, wyłączając sporadyczne przypadki osób budzących w nim jedynie negatywne emocje, jak choćby w przypadku wspomnianego już Ananiasza, o którym często mówi z lekceważeniem jako „pieszczoszku nauczycielki” żałując, że nie można go bić z powodu stale spoczywających na nosie chłopca okularów. Wszyscy chłopcy poza Ananiaszem są w oczach Mikołajka „fajni”, a z czasem na podobną opinię zapracowuje sobie również dziewczynka – Jadwinia, córka sąsiadów. Dorośli są natomiast w odczuciu chłopca najczęściej śmieszni, postrzegani z dziecięcego dystansu zachowują się częstokroć nieracjonalnie, a ich gniew i wymierzane przez nich kary bardziej bawią bohatera niż wprawiają w konstruktywną zadumę nad swoim zachowaniem.

Jedną z najbardziej widocznych cech Mikołajka jest również jego niezmącony optymizm, z którym znosi zarówno kary i niepowodzenia, jak również przyjmuje nowe życiowe wyzwania. To pozytywne nastawienie sprawia, że chłopiec z przyjemnym przejęciem myśli o pierwszych wakacjach bez rodziców, jak również bez trudności nawiązuje nowe przyjaźnie. Dzięki otwartości i optymizmowi dzieciństwo Mikołajka pełne jest kolorowych przygód i śmiesznych sytuacji.