Człowiek jako istota myśląca i czująca bardzo interesował Lieberta i również tej tematyce, zgłębianiu ludzkiej natury, poświęcał swoje wiersze.
W utworze [Uczę się ciebie człowieku…], opublikowanym w tomie Kołysanka Jodłowa (1932), próbuje poeta ukazać, że życie jest ciągle trwającą nauką o świecie i o samym sobie. Tak naprawdę od wieków poszukuje się odpowiedzi na podstawowe pytania o to kim jest człowiek i jaka jest jego natura. Okazuje się, że człowiek ciągle pozostaje zagadką, istotą do końca nieokreśloną. Uczenie się człowieka, rozwiązywanie tej zagadki czasami bywa bardzo trudne i bolesne, ponieważ w trakcie tych poszukiwań odkrywa się nieraz ciemne strony ludzkiego charakteru.
Oprócz tych pozytywnych cech, które umożliwiają człowiekowi radowanie się codziennością i poświęcanie się dla innych, człowiek potrafi również zabijać, ranić, popełniać błędy, kłamać. Jest zatem istotą skomplikowaną i ambiwalentną – na pewno niejednoznaczną.
Tytułowe „uczenie się człowieka” jest wielką sztuką, która jest czasochłonna ale przynosi wiele satysfakcji. Podmiot mówiący w wierszu jest przekonany o tym, że człowieka nie da się poznać do końca, ale namawia nas, byśmy codzienne podejmowali ten trud, który potrzeby nam jest do pielęgnowania i podtrzymywania naszej wrażliwości.