Podkomorzy
Postępowy szlachcic, zwolennik nowego porządku i reform, ojciec trzech synów, z których każdy pracuje na pożytek kraju: najstarszy jest posłem na sejm, średni pracuje w komisjach porządkowych cywilno-prawnych, najmłodszy zaś służy w kawalerii. Jest dumny z tego, iż wszyscy jego synowie służą krajowi.
Podkomorzy jest przeciwnikiem nowomodnego wychowania na styl francuski. Twierdzi, iż dzieci powinny być wychowywane tak, by być dobrymi obywatelami, a gdy dorosną, powinny zwiedzać obce kraje, by brać przykład z tych rzeczy, które w danym kraju dobrze funkcjonują, nie zaś przejmować obce obyczaje w pogoni za modą. W swoim majątku znosi też poddaństwo na rzecz czynszu, co było szeroko praktykowane przez oświeconą część magnaterii pod koniec XVIII w.
Podkomorzyna
Dobra matka, żona i obywatelka. Wychowała trzech synów, z których każdy służy krajowi oraz córkę Starosty z pierwszego małżeństwa, Teresę. Jest rozsądna, życzliwa i dyplomatyczna. Stara się łagodzić konflikty i zapobiegać sporom.
Starosta
Zacofany szlachcic, zwolennik starego porządku, krytykuje reformy i sejm oraz Komisję Edukacji Narodowej. Zwolennik słabej Polski i przysłowia „nierządem Polska stoi”. Lubi rozmawiać o polityce, choć nie ma o niej większego pojęcia. Gaduła.
Najważniejsze w życiu są dla niego pieniądze. Jego pierwsza żona zmarła, ale ożenił się powtórnie z kobietą, której wprawdzie nie rozumiał, ale ponieważ była ona bogata, uważał ją za bardzo dobrą partię na żonę. Z pierwszego małżeństwa ma córkę, Teresę, którą wychowywało Podkomorstwo.
Pierwotnym zamysłem Starosty i Podkomorstwa było zeswatać Teresę z jednym z synów Podkomorstwa, ale ponieważ poróżniły ich kwestie polityczne, Starosta postanowił wydać swoją córkę za Szarmanckiego, ponieważ był bogaty.
Starościna
Druga żona Starosty. Wychowana w zgodzie z modą francuską. Zna lepiej język francuski niż polski. Mówiąc, często robi francuskie wstawki. Często boli ją głowa. Czyta romanse i wiersze. Cierpi po stracie ukochanego Szambelana (napisała nawet elegię upamiętniającą jego śmierć).
Nie ma pojęcia o finansach i polityce. Nudzi ją słuchanie o rzeczach związanych z codziennym życiem. Twierdzi, że młyn i karczma psują jej widok, kiedy rozmyśla, w związku z czym w ich miejsce najchętniej postawiłaby kaskadę.
Szarmancki
Klasyczny podrywacz i lekkoduch. Lubi przechwalać się swoimi podbojami miłosnymi i pamiątkami po nich. Jest niedyskretny i chętnie opowiada o swoich przeszłych romansach. Nie nadaje się do żadnej pracy. Wszystko, co zaczynał, bardzo szybko go nudziło. Odziedziczył spory majątek po swoim ojcu, który już częściowo roztrwonił (posiada bowiem długi).
Chętnie podróżuje, przejmując zwyczaje obcokrajowców zgodnie z obowiązującą modą. Uwielbia robić zakupy. Lubi jeździć konno. Najważniejsza jest dla niego zabawa, modny stój, bywanie w modnych miejscach i kolejne flirty. Nie interesuje się polityką i dobrem kraju. Chciałby się ożenić z Teresą, by dzięki jej majątkowi, spłacić swoje długi.
Teresa
Skromna i pracowita panna. Córka Starosty. Po śmierci swojej matki wychowywała się u Podkomorstwa. Kocha z wzajemnością Walerego, syna Podkomorzego. Jest mu wierna. Nocami szyje dla niego pas, jako dowód swej miłości.
Żyje w ciągłej rozterce, gdyż z jednej strony nie chce sprzeciwić się woli ojca, który chce ją wydać za mąż za Szarmanckiego, z drugiej zaś kocha Walerego i to z nim chciałaby spędzić życie.
Agatka
Służąca Podkomorzyny. Bardzo rezolutna osoba. Dzięki niej intryga Szarmanckiego wychodzi na jaw. Agatka bowiem informuje Teresę, że Szarmancki zatrudnił potajemnie malarza, który namalował portret Teresy, jakim Szarmancki przechwalał się Waleremu.
Agatka ponad pieniądze przedkłada mądrość i dobroć człowieka, dlatego nie chciała wyjść za mąż za Podstarościego, który wprawdzie posiadał pieniądze, ale w swej pracy gnębił ludzi. Na męża Agatka wybiera Jakuba, człowieka biednego, ale uczciwego i pracowitego.