Noce i dnie – bohaterowie

Bogumił Adrian Niechcic – pochodził z zubożałego rodu szlacheckiego, jako młody chłopak brał udział w postaniu styczniowym, jego ojciec został zesłany na Sybir, a on wychowywał się u rodziny w Warszawie, od której uciekł. Służył w wojsku rosyjskim, ale po kłótni z majorem musiał wyemigrować, był miedzy innym we Frankfurcie, gdzie pracował fizycznie. Następnie podjął pracę w pewnym majątku w Czechach, gdzie nauczył się gospodarowania. Potem był w Poznaniu, gdzie przebywał w więzieniu, następnie zaś wrócił do rodzinnej Krępy (której jednak był tylko zarządcą). Mieszkał z matką i wujem. Ożenił się z Barbarą Ostrzeńską, z którą miał czworo dzieci. Wraz z żoną przeniósł się do Serbinowa, który wydzierżawił od pani Mioduskiej i jej plenipotenta Dalenieckiego. Kiedy po wielu latach uczciwej pracy właściciele sprzedali majątek, Bogumił zakupił Pamiętów, gdzie zmarł na zapalenie płuc.

Barbara Joanna Niechcic (z domu Ostrzeńska) – najmłodsza córka Ostrzeńskich, pochodziła z zubożałej szlachty, od wczesnej młodości zarabiała udzielając korepetycji, zakochała się w Józefie Toliboskim, który po dwóch latach porzucił ją i ożenił się z bogatą panną. Barbara wyszła wówczas za starszego od niej Bogumiła Niechcica. Jej pierwszy syn Piotruś zmarł w wieku czterech lat. Potem przyszły na świat Agnieszka, Emilka i Tomaszek. Barbara nie czuła się z mężem szczęśliwa, całe życie kochała Toliboskiego, którego często wspominała. Po śmierci męża sprzedała Pamiętów i przeprowadziła się do Kalińca. Barbara jest typową osobowością neurotyczną i pesymistką, wiecznie zamartwiającą się o cały świat. Marzy o życiu w mieście, ale kiedy się tam przeprowadza, wszystko ją denerwuje. Jest pełna sprzeczności. Spokój i harmonię odzyskuje dopiero pod koniec życia.

Agnieszka Niechcic-Śniadowska – córka Bogumiła i Barbary, jej losy począwszy od III tomu powieści stają się centralnym wątkiem książki. Dziewczyna niesłychanie zdolna, która dzięki własnej inteligencji dostała się na studia do Genewy, wyraźnie odróżnia się od reszty rodzeństwa. Jest podobna do ojca – kocha i afirmuje świat i ludzi, jej młodzieńczą był Janusz Ostrzeński, z którym jednak musiała się rozstać, ze względu na jego związek z Celiną. Na studiach w Szwajcarii Agnieszka poznała Marcina Śniadowskiego, w którym się bez pamięci zakochała. Zaangażowała się również w działalność społeczną i konspiracyjną. Wzięła ślub ze Śniadowskim i jeździła z nim po całej Europie.

Marcin Śniadowski – działacz partii socjalistycznej, rewolucjonista który za agitację w Kalińcu został osadzony w więzieniu, ale uciekł i wyjechał do Lozanny. W Genewie był związany z Ksawerą Woynarowską, a potem Agnieszką Niechcic, z którą w końcu się ożenił. Po wybuchu I wojny światowej wrócił do Polski, by walczyć. Postać wyraźnie wzorowana na mężu pisarki, Marianie Dąbrowskim.

Emilka Niechcic-Bartołd– córka Bogumiła i Barbary, nie miała zdolności do nauki, interesowały ją jedynie romanse, po śmierci ojca nie zważając na żałobę, urządzała w domu zabawy, wyszła za Seweryna Bartołda i zamieszkała z nim w Zabłociu.

Tomasz Niechcic – najmłodsze dziecko Bogumiła i Barbary, rozpieszczane przez matkę i przysparzające nieustannych kłopotów (kradzieże, kłamsta, kłopoty w nauce, długi). Po śmierci ojca i sprzedaży Pamiętowa wyjechał do Bartołdów.

Florentyna Klicka Niechcic – matka Bogumiła, po śmierci męża na Syberii powróciła do kraju, zmarła w dniu ślubu Bogumiła i Barbary.

Michał Niechcic – ojciec Bogumiła, właściciel majątku Jarosty, za udział w powstaniu styczniowym majątek skonfiskowano, a on sam został zesłany na Syberię.

Klemens Klicki – stryj Bogumiła, brał udział w postaniu styczniowym, na starość oszalał (odniesione rany i ucieczka żony z rosyjskim oficerem) i wydawało mu się, że powstanie wciąż trwa.  

Hipolit Niechcic – krewny Bogumiła, posiadał majątek w Turobinie. Miał dwie córki, Ankę i Helenę. Sprzedał majątek i przeniósł się do Warszawy.

Urszula Niechcic – żona Hipolita

Anna Niechcic – córka Hipolita i Urszuli, guwernantka dzieci Barabary i Bogumiła, Urodziła nieślubne dziecko.

Helena Niechcic – młodsza córka Hipolita i Urszuli uważana przez nich za najpięniiejsza na świecie.

Jadwiga Jaranczewska-Ostrzeńska – matka Barbary, pochodziła z zamożnego rodu, została siłą wydana za mąż i była bardzo nieszczęśliwa. Miała sześcioro dzieci, z których przeżyło czworo. Kiedy owdowiała, przeprowadziła się z dziećmi do Kalińca i prowadziła stancję dla uczniów, na starość zamieszkała z Bogumiłem i Barbarą.

Adam Ostrzeński – ojciec Barbary, przehulał majątek żony. Zmarł rażony piorunem.

Teresa Ostrzeńska Kociełł – najstarsza siostra Barbary, żona Lucjana Kociełła, z powodu alkoholizmu męża udzielała korepetycji, miała 2 córki: Sabinę i Oktawię. Miała romans z Tadeuszem Krępskim. Zmarła młodo.

Lucjan Kociełł – Litwin, mąż Teresy, prowadził interesy pod Częstochową, przyjaźnił się z Barbarą, zmarł na raka żołądka.

Daniel Ostrzeński – brat Barbary, brał udział w powstaniu styczniowym, ukończył Szkołę Główną, był nauczycielem przyrody, a potem pracował jako urzędnik, ożenił się z Michaliną Poleską, o którą był wiecznie zazdrosny. Mieli troje dzieci: Anzelma, Janusza i Bogdana (Bodzio).

Michalina Poleska Ostrzeńska – żona Daniela, niesłychanie przedsiębiorcza kobieta, prowadziła własny sklep, stancję i dzierżawiła loterię a także organizowała kółka, ochronki i stowarzyszenia. Zajmowała się działalnością społeczną.

Anzelm Ostrzeński – najstarszy syn Daniela i Michasi, bezwzględny w dążeniu do majątku (wykorzystał między innymi Bogumiła i Barbarę w sprawie sprzedaży placów na Oczkowie).

Janusz Ostrzeński – syn Daniela i Michasi, lekarz, młodzieniec, który rozkochiwał w sobie wszystkie kobiety. Romansował z Agnieszką Niechcic. Jego związek z Celiną Katelbową skończył się samobójstwem kobiety. Zmarł na zapalenie opon mózgowych.

Bogadan Ostrzeński – najmłodszy syn Daniela i Michasi, cynik, skończył studia w Petersburgu i przeniósł się do Rosji.

Julian Ostrzeński – brat Barbary, skończył studia w Petersburgu i tam został. Nie utrzymywał kontaktów z rodziną, nie ożenił się.

Jan Łada – krewny Barbary, posiadał majątek w Borku Śląskim, gdzie Basia przyjeżdżała na wakacje i gdzie poznała Bogumiła.

Zenobia Łada – żona Jana, miała dwóch synów, wiecznie chorowała, po śmierci męża przeniosła się do Warszawy.

Stefania Poleska Holszańska – siostra Michaliny, żona rejenta, zajmowała się działalnością społeczną i literacką.

Joachim Ostrzeński – radca, właściciel majątku w Piekarach Śląskich, pomagał rodzinie Barbary.

Józef Toliboski – prawnik, młodzieńcza miłość Barbary, ożenił się dla pieniędzy z panną Narecką, która miała majątek w Borownie.

Włodzimierz Daleniecki – adwokat, w Paryżu został plenipotentem, a następnie mężem Letycji Mioduskiej. Był pośrednikiem między nią a Niechcicem w zarządzaniu Serbinowem.

Leon Woynarowski – właściciel Pamiętowa, miał 3 córki, na starość majątek przepisał Ksawuni, a małą część (dwór i trochę ziemi) sprzedał Niechcicom, sam zaś przeprowadził się do Klaińca, gdzie zmarł w 1914 roku.

Ksawera Woynarowska – najmłodsza córka Leona, w wieku 19 lat zamieszkała z ojcem (po separacji rodziców), gdzie poznała Bogumiła i miała z nim romans. Pod wpływem zawiedzionej miłości wyjechała na studia do Genewy, gdzie związała się z Marcinem Sniadowskim, wyszła za Ostrzeńskiego z Siąszyc i urodziła bliźnięta.

Roman Katelba – zarządca Serbinowa, tajny współpracownik Dalenieckiego, Ożenił się z Celiną Mroczkówną i przeniósł do Jasztrzębic,

Celina Mroczkówna Katelba – młoda piękna panna, pracowała u Niechciców jako guwernantka, czytywała romanse i marzyła o wielkiej miłości. Kiedy przeniosła się do Kalińca, zaczęła pracować w sklepie u Michaliny. Wyszła za Romana Katelbę, a na swoim ślubie poznała Janusza Ostrzeńskiego, z którym miała romans. Zaszła z Ostrzeńskim w ciążę, która poroniła. Wiedziała o licznych romansach Janusza i z rozpaczy popełniła samobójstwo.

Szymszel – Żyd z Kurzy, zajmował się drobnym handlem, był przyjacielem Niechciców, którzy mu pomagali, np. po pożarze jego domu.

Ceglarski – właściciel Oczkowa, fabrykant, zaprzyjaźnił się z Barbarą w Kalińcu i bardzo lubił z nią rozmawiać.

Maria Hłasko – nauczycielka Emilki i Tomasza, przybyła z Petersburga, gdzie poznała Juliana Ostrzeńskiego, bardzo interesowała się losem chłopów, których uczyła czytać, a także pielęgnowała podczas epidemii tyfusu, wyjechała z Serbinowa na wieść o spadku przyjaciółki. W Warszawie założyła biuro pośrednictwa pracy dla nauczycieli.