Do surowców chemicznych (surowców przemysłu chemicznego) należą: fosforyty, siarka, sól kamienna, sole potasowe, natron (soda rodzima), baryt i boraks. Obecnie duże znaczenie jako surowce przemysłu chemii organicznej mają: ropa naftowa (produkcja tworzyw sztucznych) i węgiel kamienny (związki uzyskiwane ze smoły pogazowej/węglowej).
Niektóre ważne surowce chemiczne wykorzystywane w przeszłości, np. natron (soda rodzima – uwodniony węglan sodu), czy saletra sodowa/chilijska (azotan sodu – wykorzystywany w produkcji nawozów i nitrogliceryny) są obecnie uzyskiwane syntetycznie.
Fosforyty to skały osadowe złożone głównie z fosforanów (przede wszystkim apatytu – fosforan wapnia). Powstają one wskutek wytrącania fosforanu wapnia z wody morskiej, w procesach diagenezy oraz z kości i odchodów wymarłych zwierząt w warunkach klimatu suchego. Głównym produktem przerobu fosforytów są nawozy fosforowe (supertomasyna). Rezerwy fosforytów szacowane były w 2012 roku przez służbę geologiczną USA (USGS) na około 71 mld ton. Największe złoża fosforytów znajdują się w Największe złoża fosforytów znajdują się w USA (Północna Karolina i Floryda), na Ukrainie, w Rosji (Płw. Kolski, okolice jeziora Bajkał), na Saharze Zachodniej (Maroko), w Algierii, Tunezji i Egipcie. Bogate złoża fosforytów z wyspy Nauru na Oceanie Spokojnym zostały już praktycznie wyeksploatowane.
Fosforany (głównie wapnia i magnezu) zawarte są też w guanie – odchodach gromadzących się w koloniach ptaków morskich. Wykorzystywane ono było w przeszłości (XIX wiek) jako doskonały nawóz naturalny. Obecnie jego zużycie powtórnie wzrasta (efekt rozwoju rolnictwa ekologicznego). Dostarczają je m.in.: Peru, Chile, Seszele i Namibia.
Sól kamienna (halit – NaCl) to efekt krystalizacji związków rozpuszczonych w wodzie morskiej lub słonych jezior w warunkach klimatu gorącego suchego (jest to jeden z ewaporatów). W takim środowisku (na brzegu mórz i słonych jezior) sól tworzy się współcześnie. W podobnych warunkach powstawały kopalne złoża soli (takie jak sole mioceńskie w okolicach Wieliczki i Bochni, czy sole permskie na Kujawach), przybierające obecnie często formę diapira – wysadu solnego. Sól kamienna jest powszechnie stosowana w kuchni (sól kuchenna) do przyprawiania i konserwacji żywności. W okresie zimowym stosuje się ją również do utrzymania przejezdności dróg (pomaga roztapiać śnieg i lód). W przemyśle chemicznym (chemii nieorganicznej) jest ona podstawowym surowcem do wyrobu sody kaustycznej (wodorotlenek sodu – NaOH) i chloru (Cl2), będących surowcami wykorzystywanymi m.in. w produkcji papieru, mydła i plastiku (polichlorku winylu - PCW). Złoża soli kamiennej są szeroko rozprzestrzenione, np. w USA. Pokłady soli o grubości kilkuset metrów rozciągają się od zachodniej części stanu Nowy Jork przez kanadyjską prowincję Ontario aż po Jezioro Michigan. Diapiry solne związane z obszarami występowania ropy naftowej ciągną się też wzdłuż Zat. Meksykańskiej. Diapiry solne wieku permskiego i mioceńskiego występują też w Europie – w Niemczech, Francji, Hiszpanii, Niderlandach, Rumunii i Polsce. Duże złoża soli kamiennej występują też w Pakistanie w rejonie Islamabadu i w Chinach. Teoretycznie olbrzymim rezerwuarem halitu (chlorku sodu) jest woda morska. Rozpuszczone jest w niej bowiem ponad 10,3 tryliona ton chlorku sodu.
Sole potasowe (lub szerzej potasowo-magnezowe) to kilkadziesiąt nieorganicznych soli zawierających kation potasu. Najważniejsza z nich to sylwin (KCl). Podobnie jak sól kamienna (towarzyszą złożom halitu i anhydrytu) są to ewaporaty. Współcześnie tworzą się m.in. nad Morzem Martwym.