Foton, czyli porcja energii elektromagnetycznej, to jedyny obiekt, który może się poruszać z prędkością absolutną, czyli prędkością światła w próżni (c ≈ 3•108 m/s). Zgodnie z przewidywaniami szczególnej teorii względności, każdy obiekt, który posiada masę spoczynkową, zwiększa swoją masę wraz ze wzrostem swojej prędkości. Gdyby takie ciało rozpędzić do prędkości światła, jego masa wzrosłaby do nieskończoności, co jest oczywiście niemożliwe. Z powyższych rozważań wynika więc, że światło nie może mieć masy spoczynkowej, co oznacza, że fotony nigdy nie występują w bezruchu – nie można zatrzymać światła.
Mimo tego, że foton nie posiada masy spoczynkowej, to ma on pęd, który jest równy:
\(p _{f} = \frac{h}{ \lambda } \)
gdzie: h = 6,63•10-34 J•s – stała Plancka, λ – długość fali fotonu.
Pęd fotonu – przykład.
Ile wynosi pęd fotonu o długości fali 400nm?
Dane: Szukane:
λ = 400 nm = 4•10-7m pf = ?
h = 6,63•10-34 J•s
Rozwiązanie:
\(p _{f} = \frac{h}{ \lambda } = \frac{6,63 \cdot 10 ^{-34} J \cdot s}{4 \cdot 10 ^{-7} m} =1,66 \cdot 10 ^{-27} \frac{kgm}{s} \)