Siły Londona, czyli inaczej oddziaływania dyspersyjne, występują zawsze, między wszystkimi cząsteczkami, będąc równocześnie najsłabszymi spośród oddziaływań, jedynym warunkiem jest wystarczające zbliżenie się do siebie cząsteczek lub atomów. Ich nazwa pochodzi od nazwiska fizyka Fritza Londona, który jako pierwszy zaproponował określenie oddziaływań między atomami gazu szlachetnego w 1930 roku.
Polegają na przyciąganiu między nietrwałymi dipolami elektrycznymi powstałymi w wyniku krótkich, przypadkowych deformacji chmur elektronowych cząsteczek lub atomów. Ich występowanie tłumaczy się tym, że rozkład ładunku wokół jądra atomu jest w pewnych momentach niesymetryczny w stosunku do tego jądra, więc atom przyjmuje chwilowy moment dipolowy, co wywołuje ten sam efekt (przyjęcie chwilowego momentu dipolowego przez atomy znajdujące się obok).