Reaktywność chemiczna alkinów jest podobna do reaktywności alkenów: ulegają one reakcjom addycji elektrofilowej, utlenia niania-redukcji, a także polimeryzacji. Terminalne alkiny, w odróżnieniu od podobnych alkenów, ulegają reakcji z bardzo silnymi zasadami (np. amidek sodu, ), w której oderwaniu ulega atom wodoru leżący na końcu łańcucha. Produktem takiej reakcji jest reaktywny anion acetylenkowy, który może reagować z szeregiem różnych związków chemicznych (z estrami,aldehydami i ketonami, epoksydami oraz innymi).
Addycja elektrofilowa do alkinów
Alkiny ulegają addycji elektrofilowej podobnie, jak alkeny, jednak istnieją pewne delikatne różnice w ich reaktywności. W przypadku addycji halogenowodorów (HX), reakcja może zajść dwukrotnie, prowadząc do dihalogenku alkilu, podstawionego na jednym atomie węgla, lub tylko jednokrotnie (w łagodnych warunkach, przy niedomiarze HX), prowadząc do halogenoalkenu. Przykładową reakcję – addycję HCl do prop-1-ynu, przedstawiono na schemacie poniżej.
Podobnie przebiega reakcja addycji X2 do alkinów. Może ona prowadzić do dihalogenoalkenów lub tetrahalogenoalkanów. Przykład pokazano poniżej.
Addycja wody do alkinów nie przebiega dwukrotnie,
