Mydła- właściwości, zastosowanie
Do wieku osiemnastego mydło nie było szeroko stosowane. Pierwsze mydło powstalo jednak znacznie wcześniej. Już w starożytności fenicjanie zauważyli ze gotując kozi tłuszcz z węglem drzewnym można otrzymać grudkowatą masę.
Mydła wykazują właściwości czyszczące ponieważ dwa końce cząsteczki mydła mają różną naturę:
- długi łańcuch alimfatyczny jest hydrofobowy, nie "lubi" wody
- sól sodowa z fragmentem kwasu karboksylowego jest hydrofilowa, "lubi" wodę
Gdy mydło znajdzie się w roztworze wodnym, zbija się w kuliste skupisko zwane micelą. Długie łańcuchy chowają się przed wodą w środku miceli natomiast hydrofilowa "głowa" wystaje na zewnątrz. Kiedy w środowisku wodnym znajduje się tłuszcz hydrofobowe łańcuchy zagłębiają się w krople tłuszczu i dzięki hydrofilowej głowie rozbijają tłuszcz lub brud umożliwiając jego spłuknięcie. Schemat działania cząsteczek mydła przedstawiono na rysunku 1.
Rys. 1. Micela mydła rozpuszczająca cząsteczkę brudu
Mydła mają jednak swoje ograniczenia. Niestety w wodzie twardej rozpuszczalne karboksylany sodu zmieniają się w nierozpuszczalne karboksylany wapnia i magnezu. Powstawanie brudnego pierscienia w wannie lub szarawy osad w zlewie to własnie nierozpuszczalne sole wapnia i magnezu powstające z mydła. Istnieją już detergenty będące alkilobenzenosulfonami, które nie tworzą w wodzie twardej nierozpuszczalnych osadów.
Mydła- wzory
Poniżej przedstawiono ogólny schematyczny wzór czasteczki mydła z podziałem na część hydrofobową oraz hydrofilową.
