Krzywe przeżywania to graficzne przedstawienie na wykresie przeżywalności osobników będących w poszczególnych grupach wiekowych. Na osi odciętych umieszczamy wyjściową liczbę osobników oraz kolejne liczby osobników, które dożyły do określonych momentów. Na osi odciętych umieszczamy czas w odpowiednio dobranych jednostkach.
Krzywe przeżywania:
• wypukła – jest typowa dla populacji, w której osobniki dorosłe wydają nieliczne potomstwo, którym opiekują się do momentu uzyskania przez nie samodzielności (np. duże ssaki). W związku z tym w pierwszym okresie życia występuje mała śmiertelność młodych. Do wieku starości dożywa znaczna część populacji i wtedy następuje stopniowe zwiększenie się śmiertelności.
• jednostajnie nachylona – jest to krzywa nietypowa, która na wykresie przyjmuje postać linii prostej. Oznacza, że w danej populacji tempo wymieranie nie zależy od wieku i jest stałe przez całe życie. Ta krzywa przeżywania jest charakterystyczna dla stułbi, która rozmnaża się przez pączkowanie. Powstałe w ten sposób osobniki młode są identyczne jak osobniki dorosłe, stad stała śmiertelność u tego gatunku.
• wklęsła – jest typowa dla populacji, w której osobniki dorosłe:mają duże rozmiary w porównaniu z wydawanym potomstwem, charakteryzują się dużą rozrodczością, brakiem opieki nad potomstwem, a co za tym idzie dużą jego śmiertelnością. Ze złożonych jaj (np. u owadów, ryb), czy z rozsianych nasion (np. u klonu) większość ginie, dlatego do wieku starości dożywają nieliczne osobniki.
 |
| Krzywe przeżywalności:typ I – krzywa wypukła; typ II – krzywa jednostajnie nachylona; typ III – krzywa wklęsła/Joanna Kośmider (23.07.2012)/commons.wikimedia.org |