Wskaźnikiem ubóstwa nazywa się sumę stopy inflacji oraz stopy bezrobocia.
Warto wiedzieć, że opinie dotyczące wartości wskaźnika ubóstwa są zróżnicowanie – wskazuje się na brak podstaw naukowych, a także znaczną zmienność, w przypadku ważnych wydarzeń politycznych czy gospodarczych (szczególnie jeśli chodzi o poziom inflacji). Innym elementem krytyki jest jego generalizowanie i opisywanie zjawiska, które następnie może powodować niekorzystne reakcje społeczne (społeczeństwo może być niezadowolone gdy wskaźnik wzrasta).
Mimo znacznej krytyki, wskaźnik sprawdza się w bardzo wielu wypadkach korelując m.in. ze wskaźnikiem przestępczości.
Wskaźnik ubóstwa został zaproponowany przez ekonomistę Arthura Okuna.
Pewnym rodzajem wskaźnika ubóstwa stosowanym w przeszłości przez Organizację Narodów Zjednoczonych był tzw. wskaźnik ubóstwa społecznego, obliczany w zróżnicowany sposób dla państw rozwijających się i państw rozwiniętych. Od 2010 r. wskaźnik ten został wyparty przez tzw. wielowymiarowy czynnik ubóstwa (Multidimensional Poverty Index), który bierze pod uwagę kwestie zdrowotności, edukacji oraz standardów życia.
Wskaźnikami ubóstwa społecznego stosowanymi w Polsce jest tzw. minimum socjalne oraz minimum egzystencji określające kwotę, która pozwala na zaspokojenie określonego zakresu potrzeb (w przypadku minimum egzystencji potrzeby te zapewniają tylko przetrwanie).