Konstytucja (od łac. constituo, -ere – ustanawiać) – to ustawa zasadnicza, która jest najważniejszym aktem normatywnym w państwie, posiadająca najwyższą moc prawną. Określa podstawy ustroju politycznego i społeczno-gospodarczego, kompetencje organów państwowych oraz ich organizację, ponadto ustanawia główne prawa i obowiązki obywateli danego państwa.
Posiada trzy charakterystyczne cechy, wyróżniające ją spośród innych aktów prawnych, są to: szczególna treść , najwyższa moc prawna (pozostałe akty prawne muszą być z nią zgodne, ponadto nad jej przestrzeganiem czuwa specjalny organ – Trybunał Konstytucyjny) oraz szczególny tryb zmiany.
Istnieje wiele typów podziału konstytucji, najpopularniejsze dzielą ją ze względu na:
- formę – pisane (formalne) i niepisane/materialne (nie ma jednego aktu prawnego o najwyższej randze prawnej w państwie),
- treść – pełne (regulują szeroki zakres spraw) i niepełne (zawierają wyłącznie najważniejsze rozwiązania ustrojowe),
- sposób zapisania – akt normatywny (książkowy) i rozproszony (niespisany) – pojedyncze ustawy w wielu miejscach,
- sposób zmiany – sztywne i elastyczne,
- procedurę powstawania – uchwalane i oktrojowane,
- okres obowiązywania – stałe i czasowe (w zależności od okresu obowiązywania).