Emigracje zarobkowe są rodzajem wyjazdów emigracyjnych wydzielonych ze względu na przyczynę – poszukiwanie lepszej pracy, wyższego wynagrodzenia za pracę - które następnie umożliwią życie na wyższym poziomie. W ostatnich dziesięcioleciach można wskazać na wyraźny wzrost tego typu emigracji, co wpłynęło na to, że dotychczas przeważające przyczyny wyjazdów (polityczne) utraciły na znaczeniu.
Emigracje zarobkowe są bardzo upowszechnione w Europie, co można obserwować także w skali Polski – od momentu wejścia Polski w struktury Unii Europejskiej i stopniowego otwierania granic państw Europy Zachodniej na polskich pracowników, można zauważyć bardzo znaczne migracje Polaków w poszukiwaniu pracy. Bardzo wiele z nich należy do migracji stałych, choć oczywiście dużą część stanowią także migracje okresowe (także sezonowe), które wiążą się z rodzajem wykonywanej za granicą pracy (przykładem może być praca na uprawach tulipanów w Holandii).
Emigracja zarobkowa - skutki
W przypadku Polski i niejednokrotnie dość prostych pracy wykonywanych przez polskich pracowników, często zdarza się, że po okresowym wyjeździe za pracą dany emigrant wraca do kraju z zebranym kapitałem i rozpoczyna tutaj nowe życie, np. prowadząc działalność gospodarczą. Z drugiej jednak strony, zdarza się także, że do krajów Zachodnich wyjeżdżają bardzo dobrzy specjaliści, którzy choć kształceni w Polsce (czyli w trakcie nauki finansowani z funduszy publicznych), wzmacniają PKB i jakość życia w innych krajach. Bardzo obrazowym przykładem takiego zjawiska są wyjazdy lekarzy – zjawisko to było w ostatnich latach na tyle nasilone, iż w pewnych częściach Polski zaczęło ich po prostu brakować.
Warto podkreślić, że migracje zarobkowe mogą mieć pozytywne i negatywne strony. Pozytywną stroną jest z pewnością możliwość zdobycia doświadczenia i zgromadzenie potrzebnych oszczędności, jednocześnie jednak człowiek narażony jest na różnego rodzaju deprawacje, związane choćby z brakiem zaplecza kulturowego, poczuciem izolacji, odłączeniem od rodziny itp.