Stabat mater dolorosa - Stała Matka bolejąca - treść wiersza

Stała Matka bolejąca,
Koło krzyża lzy lejąca,
Gdy na krzyżu wisiał Syn.

A jej duszę potyraną,
Rozpl akaną, poszarpaną
Miecz przeszywal ludzkich win.

O, jak smutna, jak podcięta
Byla Matka Boża święta,
Cicha w załamaniu rąk.

O, jak drzała i truchlała
I bolała, gdy patrzała
Na synowskich tyle mąk.

I któż widząc tak cierpiaącą
Łzą nie zaćmi się gorącą,
Nie drgnie, taki czując nóż?

I kto serca nie ubroczy,
Widząc, jak do krzyża oczy
Wzbila z bólu drętwa już?

Ach, za ludzkie rodu winy
Jak katowan był jedyny,
Męki każdy niosła dział.

I widziała jak rodzony
Jej umierał opuszczony,
Zanim Bogu duszę dal.

O Matko, źródlo wszech milości,
Daj mi uczuć moc żalości,
Niechaj z Tobą dźwignę ból.

Chrystusowe ukochanie
Niech w mym sercu ogniem stanie,
Krzyża dzieje we mnie wtul.

Matko, Matko milosiernie wejrzyj
Syna Twego ciernie w serce
Moje wraź jak w cel.

Rodzonego, męczonego,
Syna Twego ofiarnego
Kaźń owocną ze mną dziel.

Spraw, niech placzę z Tobą razem,
Krzyża zamknę się obrazem
Aż po mój ostatni dech.

Niechaj pod nim razem stoję,
dzielę Twoje krwawe znoje.
Twą boleścią zmywam grzech.

Panno słodka racz mozolem
Niech me serce z Tobą spolem
Na golgocki idzie skłon.

Niech śmierć przyjmę z katów ręki,
Uczestnikiem będę męki,
Razów krwawych zbiorę plon.

Niechaj broczy cialo moje,
Krzyżem niechaj się upoję
Niech z miłosnych żyję tchnień!

W morzu ognia zapalony,
Z Twojej ręki niech osłony
Puklerz wezmę w sądu dzień!

Chrystus niech mi będzie grodem,
Krzyż niech będzie mym przewodem,
Łaską pokrop, życie daj.

Kiedy cialo me się skruszy,
Oczyszczonej w ogniu duszy
Glorię zgotuj niebo, raj.