Głównymi bohaterami powieści Milana Kundery są Tomasz, ceniony chirurg po rozwodzie, prowadzący niezwykle bogate życie erotyczne, a także Teresa – kelnerka, którą Tomasz poznaje podczas jednej z wizyt w kawiarni i od razu się w niej zakochuje. Trzecią najważniejszą postacią książki jest dawna kochanka mężczyzny – Sabina, która zaprzyjaźnia się z Teresą i wdaje się w kolejny romans, z żonatym Franzem.
Tomasz i Teresa poznają się, gdy bohater zostaje wezwany jako lekarz do interwencji w małym miasteczku, a przed powrotem zatrzymuje się w lokalu, gdzie dyżur akurat pełniła kobieta. Jej uwagę zwróciła książka, którą Tomasz miał ze sobą – bohaterka bardzo lubiła czytać i uznała to za znak, swego rodzaju, pokrewieństwa dusz. Para wspólnie przechodziła wiele życiowych perypetii, m.in. nieprzyjemności Tomasza związane z jego antykomunistycznymi pismami i wydaleniem z partii. Wspólnie także podejmują decyzję o opuszczeniu Pragi i wyjeździe do Szwajcarii, a potem zamieszkaniu na wsi, wybierając życie skromnych, ciężko pracujących ludzi. Tomasz i Teresa kończą swoje życie w wyniku wypadku samochodowego. Podobnie jak większość życia, tak śmierć „spędzili” razem.
Milan Kundera tworzy swoich bohaterów jak pewne martwe wzory, które ożywia dopiero fabułą, z uwagą śledząc i opisując ich losy. W niektórych momentach doprowadza ich do granic wytrzymałości badając co się wydarzy. Sam pisarz przyznaje, że kolejne osobowości w jego powieści stanowić mają kreacje, w które on sam nie odważył się wcielić. Konstruując psychikę poszczególnych postaci autor pragnął zbadać czym staje się ludzkie życie wobec pułapek nowoczesnego świata.
Jedną z ciekawszych antynomii stworzonych w powieści przez Kunderę jest przeciwieństwo charakterów głównych bohaterów. Tomasz i Teresa, choć żyją ze sobą, nie rozumieją się wzajemnie. Mają inne potrzeby oraz oczekiwania co do teraźniejszości i przyszłości. Być może wynika to z różnic ich dotychczasowych doświadczeń, które ukształtowały określony sposób postrzegania świata i zdefiniowały deficyty wartości. W równym jednak stopni uwikłani są w liczne dylematy – żyją co prawda w dość zamkniętej rzeczywistości własnej, ale żadne z nich nie umie uciec od losu, swojego przeznaczenia, które zdaje się im doskwierać. Podejmują próby wyzwolenia się spod jarzma przyzwyczajeń, nawyków, cyklicznie popełnianych błędów, jednak nie potrafią zweryfikować, który model postępowania jest właściwy, lepszy dla nich samych. Dlatego wciąż błądzą ze sobą i obok siebie.