Rozważania głównego bohatera książki porucznika Alferda Kiekeritza skupiają się wokół śmierci, takiej którą bohater obserwuje z boku, ale także tej, którą on sam zadaje. Podczas aktywnej służby śmierć dawała mu poczucie potęgi i mocy, a teraz przysparza mu raczej przygnębienia i gorzkich refleksji o życiu.
W powieści odnajdujemy także szczegółowo odmalowany obraz zaboru austriackiego, który przenika atmosfera nostalgii i przekonania o zbliżającej się dezintegracji i degeneracji świata. Obserwacja codziennego życia mieszkańców Galicji sprawia, że bohater popada w głęboką melancholię wpadającą w nihilizm. Alfred jest bowiem co raz bardziej przekonany o tym, że życie straciło w rzeczywistości wojennej całkowity sens.