Świętoszek - charakterystyka bohaterów drugoplanowych

Molier uczynił siedliskiem najgorszych cech obłudnika Tartuffa, który podstępem i cyniczną grą na cudzej prawości i naiwności toruje sobie drogę do dóbr, jakich nigdy być może nie osiągnąłby uczciwą pracą. Ofiarą jego spisku padają Orgon i Pani Pernelle – osoby prawdziwie pobożne i szczerze oddające się religijnym praktykom, które tym łatwiej jest oszukać, iż same bardzo pragną wierzyć w komedię religijności odgrywaną przez Tartuffa. Po przeciwnej stronie barykady stoją ci, w których bigoteria świętoszka uderza najbardziej – krytykowana za prowadzenie domu otwartego Elmira oraz jej pasierbowie: porywczy Damis i potulna Marianna, która najboleśniej ucierpieć ma na sympatii ojca do odrażającego szalbierza przez wstąpienie z nim w związek małżeński, a jednocześnie najciszej krytykuje Tartuffa w obawie przed gniewem Orgona.

Najciekawszymi postaciami dramatu – obok dwójki głównych bohaterów – stają się Kleant i Doryna realizujący postawy nowe dla francuskiego społeczeństwa XVII wieku, lecz – wedle Moliera – bardzo mu potrzebne i mogące przysłużyć się dalece bardziej niż fanatyczni dewoci. Kleant jest uosobieniem oświeceniowego myśliciela i filozofa, który każdy fałszywy osąd obala na drodze logicznego wywodu i jasnych wniosków; Doryna z kolei prezentuje ludową mądrość opartą na trzeźwej, jednoznacznej ocenie rzeczywistości, którą reasumuje w swoich śmiałych wypowiedziach z prostotą i szczerością dziecka.