Książka Rabelais to powieść o charakterze fantastyczno-satyrycznym. Opowiada o losach nietypowych bohaterów, długowiecznych olbrzymów Gargarntui i Pantagruela, dla których najważniejsze jest pijaństwo i obżarstwo. Przedstawiając życie tych dwóch bohaterów, autor pragnął przede wszystkim ukazać ówczesne społeczeństwo w nieco krzywym zwierciadle, stworzyć jego karykaturę. Jego celem było także pokazanie zacofania teologów sorbońskich.
W tym celu Francois Rableais posługuje się parodią i groteską. Wyraźnie kpi ze stylu wypowiedzi bohaterów, nawiązującego jeszcze do myślenia średniowiecznego. Dokonuje również parodii średniowiecznego etosu rycerskiego. W historii Gargantui i Pantagruela uwidaczniają się renesansowe ideały, które przyświecały myśleniu francuskiego pisarza, a więc porzucenie ubogiego stylu życia i korzystanie z jego dobrodziejstw.