Charakterystyka Aslana

Powieść C. S. Lewisa pt. „Lew, czarownica i stara szafa” ukazała się po raz pierwszy w Wielkiej Brytanii w 1950 roku. Jej pomysł polegał na zderzeniu rzeczywistości ogarniętej wojną Europy lat 40-tych z bajkową Narnią, ukrytą za tajemnym przejściem w starej szafie. I tu toczy się konflikt między siłami dobra i zła, reprezentowanymi przez fantastyczne postaci o biblijnym rodowodzie.

Najważniejszą z postaci pozytywnych jest Aslan – zaklęty w postać potężnego lwa twórca królestwa Narnii, syn Wielkiego Władcy Zza Morza. Bohater powraca po stuletniej nieobecności, by wypełnić przepowiednię, iż dzięki czwórce dzieci pochodzących ze świata po drugiej stronie szafy – „dwóm synom Adama i dwóm córkom Ewy” – uda mu się wyzwolić Narnię z despotycznych, samozwańczych rządów Białej Czarownicy i położyć kres stuletniej zimie. Pojawienie się Wielkiego Lwa powoduje osłabienie mocy złych czarów, ostateczne zwycięstwo okaże się jednak bardzo kosztowne i wymagające.

Pomimo znaczącej przewagi siłowej i intelektualnej, Aslan traktuje pozostałych członków swojego obozu jako równych sobie partnerów w walce o wyzwolenie Narnii spod władzy Białej Czarownicy. Chętnie służy swoim doświadczeniem i mądrością każdemu, kto poprosi go o radę, jednak wyniosłość i chłodny dystans charakterystyczne dla potężnych władców pozostają mu na zawsze obce. Obok ogromnej odwagi i waleczności Wielki Lew posiada również pokorę i szacunek dla praw ustanowionych w Narnii – pomimo, iż większość z nich została sformułowana przez niego, Aslan nie posuwa się nigdy do ich modyfikacji w zależności od bieżących potrzeb i nie uchyla się przed ich działaniem nawet wtedy, gdy wymagają one jego śmierci.

Cechami Aslana, które zostały wyeksponowane w powieści najwyraźniej, są bezinteresowność, szlachetność i skłonność do poświęceń. Wielki Lew od wieków podróżuje po okolicznych krainach, wyzwalając jej mieszkańców spod jarzma tyranów bądź innych opresji, choć w swym własnym, odziedziczonym po przodkach królestwie mógłby prowadzić spokojny i dostatni żywot. Wiedząc już, iż rodzeństwo Pevensie obejmie panowanie nad zaczarowaną krainą mężnie staje do walki, która ma im to zagwarantować. Gdy w myśl ustanowionych przez Aslana praw Edmund, jako zdrajca, ma zostać stracony na Kamiennym Stole, Lew nie waha się również oddać swojego życia w zamian za ułaskawienie chłopca. W toczącej się później bitwie sam staje naprzeciw Białej Czarownicy i pożera ją w jedynym właściwie geście okrucieństwa, jaki zostaje mu przypisany w całej opowieści.

Po wygranej batalii mądry lew pozostawia Narnię pod rządami Piotra, Zuzanny, Edmunda i Łucji ze słusznym przekonaniem, iż królestwo znajduje się w dobrych rękach; biorąc przykład z Wielkiego Lwa rodzeństwo rządzi krainą roztropnie i sprawiedliwie, pozostając wobec swoich poddanych władcami łagodnymi, ale i mężnymi wtedy, gdy trzeba chronić ich przed grożącym im złem.