Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa - streszczenie

Rozdział 1. Łucja zagląda do szafy

Czwórka rodzeństwa: Piotr, Zuzanna, Edmund oraz najmłodsza Łucja zostają ewakuowani podczas bombardowań Londynu w roku 1940 roku, do wiejskiej rezydencji Profesora, który mieszka w ogromnym, starym domu sam wraz z gospodynią i pokojówkami. Dzieciom bardzo podoba się rezydencja oraz wiejska okolica. Obiecują sobie, ze spędzą tutaj jedne z lepszych wakacji. Zaraz po ich przyjeździe psuje się jednak pogoda. Dzieci nie mając nic innego do roboty, zwiedzają ogromną rezydencję oraz bawią się w chowanego. Podczas zabawy najmłodsza Łucja chowa się do starej szafy, stojącej w garderobie. Tam przez przypadek odkrywa przejście do innego świata, w którym panuje zima. Rozglądając się po lesie napotyka dziwne stworzenie, które narrator nazywa faunem.

Rozdział 2. Co Łucja tam widziała

Na początku przerażona dziwnym stworzeniem Łucja szybko przekonuje się, że Pan Tumnus to bardzo sympatyczny i wesoły faun. Pan Tumnus rozmawia z Łucją, nazywając ją Córką Ewy. Po chwili zaprasza ją do swojego domu na podwieczorek. Łucja początkowo obawia się dalekiej drogi oraz tego, że rodzeństwo zacznie się o nią martwić. Jednak pan Tumnus mówi jej, że mieszka niedaleko. Łucja skuszona wizją pysznego podwieczorku zgadza się i razem z faunem udają się do jego domku. Dom okazuje się bardzo przytulnie urządzoną pieczarą, podwieczorek również jest wyśmienity. Łucja po podwieczorku, przy ciepłej herbatce wysłuchuje opowieści pana Tumnusa o Narnii - krainie magii. Pan Tumnus zaczyna grać na flecie, Łucja znużona wrażeniami oraz syta przysypia przy muzyce. Kiedy budzi się, spostrzega, że pan Tumnus płacze. Łucja pyta się pana Tumnusa o powód smutku. Ten wyjaśnia jej, że w Narnii panuje zima od ponad stu lat, co najgorsze - zima bez Bożego Narodzenia. Zima rozpoczęła się w Narnii wraz z panowaniem złej czarownicy Jadis, która kazała natychmiast donosić o pojawieniu się istot ludzkich w krainie wszystkim bez wyjątku, pod karą śmierci. Pan Tumnus miał zamiar wydać Łucję czarownicy, jednak nie zrobił tego. Łucja pociesza fauna, że wykazał się odwagą, prosi go też o odprowadzenie go do miejsca, w którym się spotkali, gdyż chce już wrócić do swojego świata. Faun odprowadza ją w pobliże starej szafy.

Rozdział 3. Edmund wchodzi do szafy

Łucja wraca do pokoju, natychmiast odnajduje rodzeństwo i przejęta opowiada im o tym, co widziała i przeżyła. Jednak dzieci jej nie wierzą, ponieważ twierdzi, że nie było jej kilka godzin, a według nich nie było jej pięć minut. Po paru dniach wszyscy zapominają o opowieści Łucji oprócz Edmunda, który wciąż jej dokucza. W kolejny deszczowy dzień, dzieci znów bawią się w chowanego, Edmund śledzący Łucję wchodzi za nią do szafy i trafia do Narnii. Zdezorientowany błąka się po lesie, gdzie napotyka złą Białą Czarownicę.

Rozdział 4. Ptasie mleczko

Edmund rozmawia z Czarownicą, która wypytuje go, czy jest synem Adama, kiedy Edmund potwierdza, Czarownica chce go najpierw zamienić w kamień. Zmienia jednak zdanie i zaprasza go do sań, gdzie częstuje go ciepłym napojem oraz zaczarowanym ptasim mleczkiem, którego czar polega na tym, iż chce się je ciągle jeść. Edmund będący pod wpływem czaru opowiada o rodzeństwie, o panu Tumnusie. Czarownica namawia go, by przyprowadził swoje rodzeństwo do jej zamku, a ona w zamian uczyni go królem i da mu tyle ptasiego mleczka, ile dusza zapragnie. Czarownica wysadza Edmunda, ten po chwili spotyka Łucję, przeprasza ją i razem wracają do Anglii.

Rozdział 5. Z powrotem po tej stronie drzwi

Edmund z Łucją wracają do Anglii. Tam Łucja opowiada rodzeństwu o kolejnej wizycie, prosi również Edmunda o potwierdzenie, ten jednak zaprzecza, przez co doprowadza siostrę do płaczu. Piotr karci Edmunda. Razem z Zuzanną udają się do profesora Kirke'a, gdyż obawiają się o zdrowie psychiczne Łucji. Ten uświadamia im, że Łucja nie może kłamać. Dzieci zdziwione postawą dorosłego, przyjmują wszystko za dobry znak. Po kilku dniach dzieciaki chowając się przed panią Macraedy, całą czwórką chowają się w szafie.

Rozdział 6. W puszczy

Rodzeństwo prosto z szafy trafia do Narnii. Piotr i Zuzanna przepraszają Łucję, że jej nie wierzyli. Edmund wykazuje się znajomością okolicy, przez co zdradza się, że już był w Narnii. Piotr poniża Edmunda, przez co ten obiecuje mu zemstę. Łucja namawia wszystkich, by odwiedzili pana Tumnusa. Na miejscu okazuje się, że pana Tumnusa nie ma, a mieszkanie jest zdemolowane. Piotr znajduje dokument, w którym powiedziane jest, że pan Tumnus został aresztowany za spiskowanie z ludźmi. Łucja namawia wszystkich, by ruszyli ratować pana Tumnusa, drogę wskazuje im drozd. Edmund próbuje przekonać rodzeństwo, że pan Tumnus jest zły, nie wychodzi mu to jednak.

Rozdział 7. Dzień u bobrów

Drozd prowadzi rodzeństwo przez las, po czym znika. Po chwili dzieci spotykają pana Bobra, mówiącego ludzkim głosem. Pan Bóbr okazuje się przyjacielem Tumnusa, na dowód tego pokazuje chusteczkę Łucji, którą ona podarowała faunowi. Pan Bóbr, nakazuje dzieciom szybko iść za nim. Po drodze wspomina o Aslanie, na dźwięk tego imienia dzieciom robi się przyjemnie. Dzieci dochodzą do domu Pana Bobra, który znajduje się na tamie przez niego zbudowanej. Dzieci poznają panią Bobrową, która już przygotowuje przepyszny obiad.

Rozdział 8. Co się wydarzyło po obiedzie

Bobry opowiadają dzieciom o pochodzeniu Białej Czarownicy, która jest pół-dżinem, pół-olbrzymem. Opowiadają również o tym, że Czarownica w swym zamku zamienia swych wrogów za pomocą różdżki w kamień. Jednak i na czarownicę przyszedł kres oto, bowiem do Narnii powrócił lew Aslan stwórca Narnii. On to przy pomocy dwóch córek Ewy i dwóch synów Adam obali złą Czarownicę i w Narnii znów zapanuje wiosna. Pan Bóbr mówi również, że Aslan będzie przy kamiennym kręgu. W trakcie opowieści o Ker Paravelu - zamku, w którym znajdują się cztery trony, wszyscy spostrzegają brak Edmunda, który wyśliznął się, by donieść o wszystkim złej czarownicy.

Rozdział 9. W domu czarownicy

Edmund kierowany czarem ptasiego mleczka oraz obietnicą czarownicy, że ta zrobi z niego króla, poprzez śnieg i mróz zmierza do jej zamku. Na zamku spostrzega mnóstwo kamiennych posągów. Spotyka również wilka Maugrima, kapitana Tajnej Policji Złej Królowej. Podczas spotkania z Jadis, która jest zła na Edmunda za to, że nie przyprowadził rodzeństwa, Edmund opowiada o Aslanie, kamiennym kręgu oraz o wszystkim, co usłyszał przy obiedzie. Zła Królowa wysyła Maugrima i najszybszego po nim wilka, by zabił pozostałe dzieci oraz bobry.

Rozdział 10. Czary zaczynają tracić moc

Pan Bóbr po zniknięciu Edmunda zarządza wymarsz natychmiastowy. Na szczęście pada śnieg, który przykrywa ich ślady. Po dość długiej wędrówce wszyscy zatrzymują się w tajnej kryjówce bobrów, gdzie spędzają niespokojną noc. Rano słyszą dzwonki sań, sądzą, że to Biała Czarownica – jednak dzwonki pochodzą z sań św. Mikołaja, który stwierdza, że złe czary czarownicy słabną, gdyż on wreszcie mógł znów zawitać do Narnii. Każdy z grupy otrzymuje prezent: Piotr miecz i tarczę, Zuzanna magiczny łuk oraz róg, Łucja eliksir leczący rany, pani Bobrowa nową maszynę do szycia, a Pan Bóbr idealnie wyremontowaną tamę.

Rozdział 11 Aslan jest blisko

Tymczasem Edmund w zamku czarownicy, zmarznięty i wygłodniały, prosi Jadis o ptasie mleczko. Zagniewana królowa karze mu podać suchy chleb i wodę. Czarownica każe też zaprząc sanie, by wyruszyć na spotkanie Aslana. Po drodze napotykają leśne zwierzęta, radujące się z prezentu od świętego Mikołaja. Wściekła królowa zamienia wszystkich w kamień, a Edmunda, który stanął w obronie stworzonek uderza w twarz. Edmund jest coraz bardziej przerażony. Podczas podróży nadchodzi gwałtowna odwilż, w ciągu kilku chwil zima odchodzi i oddaje władanie nad Narnią wiośnie. Karzeł, czarownica i spętany Edmund zmuszeni są iść pieszo.

Rozdział 12. Pierwsza walka Piotra

Piotr wraz z siostrami oraz Bobrami docierają do obozu Aslana. Pełno tam magicznych stworzeń jak centaury, nimfy, driady. Tam po raz pierwszy spotykają wielkiego lwa. Aslan pyta się, gdzie jest Edmund na wiadomość, że Edmund zdradził staje się zagniewany. Piotr broni brata, twierdząc, że jest to również jego wina, bo był wobec brata niesprawiedliwy. Aslan obiecuje uratować Edmunda. Aslan rozmawia z Piotrem i pokazuje mu Ker Paravel. Nagle słychać dźwięk rogu Zuzanny, została ona zaatakowana przez Maugrima. Piotr stacza zwycięską walkę z wilkiem. Drugi wilk ucieka. Aslan pasuje Piotra na rycerza z przydomkiem Pogromca Wilka.

Rozdział 13. Wielkie czary z zamierzchłych czasów.

Czarownica dowiaduje się od wilka o śmierci Maugrima, wzywa na pomoc wszystkie siły ciemności, gdyż zamierza walczyć do końca. Postanawia zabić Edmunda natychmiast, nie czekając, by skorzystać z Kamiennego Stołu. Przeszkadzają jej w tym dobre stworzenia, odbijając Edmunda. Czarownicy udaje się przeżyć tylko dzięki swoim czarom – zamieniła siebie w kamień, a karła w pniak.

Edmund trafia do obozu Aslana, gdzie długo rozmawia z Królem Stworzeń. Rodzeństwo wybacza mu zdradę. Kłopoty jednak dopiero się zaczynają. Do obozu przybywa Czarownica, której wcześniej Aslan zagwarantował nietykalność. Domaga się Edmunda, gdyż zgodnie z czarami z zamierzchłych czasów, życie każdego zdrajcy należy do niej. Aslan rozmawia z czarownicą, przekonuje ją, by odstąpiła od ofiary z Edmunda. Ta zgadza się, wszyscy wybuchają radością, choć Aslan jest bardzo smutny.

Rozdział 14. Triumf czarownicy

Cały obóz przenosi się do lasu. Aslan omawia taktykę mającej się odbyć bitwy pomiędzy dobrem a złem. Piotr zastanawia się, dlaczego Aslan mu to wszystko mówi. W nocy Łucja wraz z Zuzanną zauważają, że Aslan opuszcza obóz. Chcą go śledzić, ten jednak je zauważa i pozwala im iść z nim. Aslan kieruje się w stronę Kamiennego Stołu, w pewnym momencie nakazuje dziewczynkom zostać. Te jednak podkradają się bliżej. Ich oczom ukazuje się przerażający widok – wszystkie stwory ciemności czekają na Aslana, którego życie zostanie złożone w ofierze zamiast Edmunda. Przed egzekucją jednak Aslan zostaje upokorzony przez obcięcie grzywy, jest bity i dręczony przez stwory. W końcu skrępowanego i leżącego na kamiennym stole zabija Zła Czarownica, a wszystkie stwory odchodzą, by przygotować się do bitwy.

Rozdział 15. Największe czary sprzed początków świata

Zuzanna i Łucja podchodzą do Kamiennego Stołu i do ciała Aslana. Próbują ściągnąć z niego więzy, te jednak okazują się zbyt mocne. Pojawiają się jednak myszy, które przegryzają więzy. Dziewczynki spędzają nad ciałem Aslana całą noc. Rano jednak dzieje się coś dziwnego – Kamienny stół pęka, a oczom dziewczynek ukazuje się Aslan cały i zdrowy. Wyjaśnia, że dlatego jest cały i zdrowy, gdyż istnieje prawo starsze niż czary z zamierzchłych czasów. Mówi ono, że jeśli zostanie złożona ofiara z życia osoby, która nie popełniła zdrady stół pęknie, a śmierć nie będzie mogła wykonać wyroku. Aslan zabiera dziewczynki na swój grzbiet i udają się do zamku Białej Czarownicy.

Rozdział 16. Co się stało z posągami

W zamku Białej Czarownicy Aslan swym oddechem ożywia kamienne posągi. Jest tam wiele dobrych stworzeń, wśród nich drugi lew, pan Tumnus oraz olbrzym Grzmotołup. Cała ta armia udaje się na odsiecz wojskom Piotra. Na miejscu wojska Piotra walczą resztkami sił, wielu z żołnierzy dobra jest zamienionych w kamień, Piotr walczy z Białą Czarownicą, jednak jest coraz słabszy. Aslan doskakuje do Jadis i zabija ją przegryzając jej gardło. Po śmierci Czarownicy wojska ciemności pierzchają w popłochu.

Rozdział 17. Polowanie na Białego Jelenia

Bitwa jest zakończona. Edmund wykazał się wielką odwagą, wytrącając czarownicy różdżkę z ręki, jest jednak ciężko ranny. Łucja ratuje go oraz wielu innych swoim magicznym leczniczym eliksirem. Edmund zostaje pasowany przez Aslana na rycerza. Cała zwycięska armia udaje się do Ker Paravel, gdzie cała czwórka rodzeństwa zostaje władcami Narnii. Po koronacji Aslan znika. Rodzeństwo rządzi Narnią długo i sprawiedliwie. Mijają lata, a władcy, przez mieszkańców Narnii obdarzeni przydomkami - Piotr Wspaniały, Zuzanna Łagodna, Edmund Sprawiedliwy i Łucja Mężna - udają się na polowanie na Białego Jelenia, którego złapanie gwarantuje spełnienie jednego życzenia. Podczas polowania zapędzili się w dziką puszczę, gdzie odnaleźli starą latarnię. Jednak żadne z nich nie pamiętało już, do czego latarnia służy, chcąc upolować jelenia skierowali się w stronę starej szafy, nawet o tym nie wiedząc. Po chwili wypadają z szafy, będąc wciąż dziećmi – albowiem, choć w Narnii minęło wiele lat, w Anglii - zaledwie sekundy. Dzieci opowiadają wszystko profesorowi, który im wierzy i zapowiada, że jeszcze do Narnii powrócą, gdyż kto raz został królem lub królową Narnii, ten zawsze już królem lub królową będzie.