Puc, Bursztyn i goście – bohaterowie

Bohaterami powiastki Jana Grabowskiego pt. „Puc, Bursztyn i goście” są w większości zwierzęta ukazane jako postaci równoważne z ludźmi, posiadające swoje charaktery i przekonania.

Puc jest starszym z dwóch psów zamieszkujących podwórze, dlatego też poczuwa się do opieki i wychowywania młodszego Bursztyna, nad którym posiada sporą intelektualną przewagę. Czasem i on ma ochotę pouganiać się za gołębiami i motylami, stara się jednak zachowywać powagę i świecić przykładem psich manier. Był bardzo pilnym uczniem w czasie tresury odbywającej się w kącie za kredensem, toteż zna sporo sztuczek i metod na podejście ludzi, trafnie przewiduje również ich humory i dobiera do nich odpowiednią taktykę.

Bursztyn jest młodszym psem, żywiołowym i radosnym, skorym do rozmaitych psot i nie liczącym się z ich konsekwencjami. W odróżnieniu od Puca za żadne skarby nie pozwolił się wytresować i nauczyć żadnych sztuczek, toteż w jego stosunkach z Katarzyną próżno doszukiwać się wyczucia i dyplomacji. Próbuje chadzać własnymi ścieżkami, ale w każdej trudniejszej sytuacji poddaje się mądrości Puca i postępuje zgodnie z jego radami.

Mikado jest jednym z dwóch gości. Jest malutkim pieskiem rasy japońskiej ze mocnym charakterem – daleko mu do uległości i nieudacznictwa Tjuzdeja, dlatego też sam decyduje o zawarciu przyjaźni z innymi zwierzętami i ludźmi, nie próbując w żaden sposób wkradać się w niczyje łaski. Okazuje się psem bardzo odważnym i walecznym (jak na swój mały wzrost), nie uchyla się więc przed bezpośrednimi starciami z innymi psami, jak i przed nowymi wyzwaniami, nawet tymi pozornie trudnymi. Jest bardzo ciekawy świata i chętnie poznaje rzeczywistość podwórza, tak bardzo różniącą się od cieplarnianych warunków, w jakich był wychowywany przez pannę Agatę.

Tjuzdej jest zupełnym przeciwieństwem Mikada, tym bardziej zaś Puca i Bursztyna jako psów podwórkowych. Jest psem rasy angielskiej o bardzo dyskusyjnej urodzie i niezwykle delikatnym zdrowiu, wobec czego pani stale ubiera go w śmieszny kubraczek. W stosunku do zwierząt z podwórza zachowuje się wyniośle, ale w bezpośredniej konfrontacji nie potrafi stawić im czoła, korzystając chętnie z pomocy panny Agaty. Interesuje go jedynie wygoda i regularne otrzymywanie wymyślnych posiłków, toteż nie przyłącza się do niewyszukanych zabaw gospodarzy.

Imka to „zasiedziała” kotka mieszkająca na pięterku budy Puca i Bursztyna. Wydaje się najstarszą spośród podwórzowych zwierząt i wszystkie bezpardonowo podporządkowuje swoim zasadom, nierzadko używając do tego celu ostrych pazurków. O ile tylko nie wchodzi jej się w drogę, potrafi być również sympatyczną towarzyszką zabaw.

Katarzyna to gospodyni domu, na którego podwórzu mieszkają Puc i Bursztyn. W mniemaniu psów to ona jest tu osobą najważniejszą, ponieważ rozdziela jedzenie nie tylko zwierzętom, ale również domownikom. Nierzadko krzyczy i biega za psotnikami ze ścierką, ale zdarzają jej się również chwile łaskawości, kiedy karmi i głaszcze pchające się do kuchni zwierzęta.

Panna Agata przybywa do domu Puca i Bursztyna z Warszawy. Jest starzejącą się kobietą o dużym wzroście i kościstej posturze, na haczykowatym nosie spoczywają zaś ogromne okulary. Przesadnie dba o swoich pupilków i z odrazą odnosi się do podwórzowych psów, tym bardziej zachęcając je tym samym do rozmaitych psot.

Kacperek to zrzędliwy kaczor mieszkający na podwórzu, lubujący się w kaczych przysłowiach.

Melańcia to żona Kacperka, strachliwa i ciągle zdenerwowana kaczka, która zawsze we wszystkim zgadza się z mężem i bezmyślnie powtarza jego mądrości.