Geografia wyborcza (zwana też geografią elektoralną) to dział geografii politycznej zajmujący się przestrzennym zróżnicowaniem wyników wyborów. Zróżnicowanie to dotyczyć może frekwencji wyborczej oraz różnic w poparciu kandydatów i partii politycznych. Frekwencja i poparcie określane są na poziomie jednostek administracyjnych różnego szczebla i przedstawiane na mapach wyborczych. Dalszym etapem analiz jest ocena stabilności poparcia poszczególnych opcji politycznych w badanych regionach, a następnie próba wyjaśnienia takich różnic. Mogą one wynikać z różnych czynników: strukturalnych (miasto a wieś, regiony bogatsze i biedniejsze, zamieszkane przez społeczność z większym i mniejszym udziałem osób o wyższym wykształceniu itd.) lub historycznych i kulturowych (w Polsce inaczej głosują mieszkańcy dawnej Galicji, a inaczej Wielkopolski).
Specyficznym problemem, którym zajmuje się geografia wyborcza jest zależność pomiędzy granicami okręgu wyborczego a wynikiem wyborów. Zmiany granic okręgów wyborczych mogą bowiem być wykorzystywane przez partię rządzącą dla uzyskania korzystnego dla siebie wyniku (jest to przykład manipulacji wyborczej). Działania takie nazywane są gerrymandering. Nazwa ta pochodzi od amerykańskiego polityka Eldridge’a Gerry’ego, żyjącego na przełomie XVIII i XIX wieku. Będąc gubernatorem stanu Massachusetts wykreślił granice okręgów wyborczych tak, by zwiększyć swoją szansę na reelekcję. Jeden z okręgów przypominał kształtem salamandrę (po angielsku „sala-mander”, drugi człon tego słowa w połączeniu z nazwiskiem polityka tworzy nazwę procederu). Just on w dalszym ciągu powszechny w USA. Przed II Wojną Światową był on stosowany przez władze czeskie na Śląsku Cieszyńskim, w celu zmniejszenia udział Polaków we władzach regionu i ograniczenia szans ich przedstawicieli w wyborach parlamentarnych.